“Wat een lichamen”
Op het Oerol Festival wordt de bezoeker op allerlei manieren uitgedaagd te participeren in een voorstelling. In Door de wind (hoorspel met tachtig deelnemers) van staessens & co krijgen, zoals de titel al enigszins aangeeft, alle tachtig bezoekers een rol in de totstandkoming van een hoorspel dat losjes is gebaseerd op de legende van De Vliegende Hollander. Dat varieert van het rinkelen met flessen tot het produceren van zeemansgeluiden (vereiste: een zware stem).
In Ik wil mijn geld terug! is het in een geblindeerde stadsbus gepropte publiek niet alleen getuige van de live-opnames van de reactionaire radiozender Krachradio (107.5). Tijdens de voorstellingen annex live-uitzendingen worden de waargebeurde verhalen van door de crisis gedupeerde Nederlanders voorgelezen. De bezoekers bepalen vervolgens wie van hen aansprak mag maken op een ‘crisiscompensatie’ van 2500 euro. Ook kunnen ze in de live-uitzending pardoes een microfoon onder de neus geduwd krijgen, om antwoord te geven op vragen als: welk Europese land moet er uit de Europese Unie? Het antwoord ‘Portugal’, en vooral de reden (“omdat ze ons hebben uitgeschakeld op het EK”) zorgde voor de nodige sneren van de talkshowhost dj Alex – de meeste Oerolgangers kunnen gelukkig wel wat hebben.
Voor aanvang van Bonte Avond van Bodybuilders werd het publiek uitgenodigd om na afloop gezellig na te praten met de acteurs. Dat waren negen kickboxers, door regisseur Jetse Batelaan uit een sportschool in Rotterdam-Zuid geplukt. Zij speelden bakker en klant; dokter, patiënt en doktersassistente; en drugsdealers en drugsverslaafde in lullige toneelstukjes. Zingend, en slechts gekleed in een zwartglanzende boksbroekjes. Het zorgde iedere voorstelling weer voor een verregaande staat van opwinding onder het gros van de vrouwelijke bezoekers. “Wat een lichamen”, verzuchtte een vijftigplusser met kort haar en een rode bril. “Ooh, jij mag wel met mij mee”, wierp een ander een van de jongens toe, die in een van de toneelstukjes door de anderen was achtergelaten.
Ook bij de geweldige Terminator Trilogie van het jonge Vlaamse gezelschap FC Bergman wordt een actieve tol van de toeschouwer verwacht. Het is een stil spektakel met weidse vergezichten, tientallen in prachtige avondjurken en pakken gestoken figuranten, een stretched limo en een almaar rondjes rijdende tractor die een spoor van zeepsop achterlaat, waar hoegenaamd geen chocola van te maken is.
De imponerende hoofdolspeler Stef Aerts doet een hardhandige poging zichzelf op te hangen en hij heeft vreugdeloze seks. Hij werpt zich keer op keer op het zilte zand van de enorme zandplaat de Noordsvaarder en beukt met enorme kracht tegen een billboard waarop de jonge Arnold Schwarzenegger zijn bi- en triceps toont.
Juist toen Aerts in uiterste vervoering bezig was met een woordeloze monoloog had een vijftiger met Noorse trui en wollen muts er genoeg van. Hij koos er niet voor om stilletjes in de nacht te verdwijnen, maar bleef seconden lang voor de tribune staan, met zijn arm gestrekt en zijn duim pontificaal naar beneden. Keizer Nero in het amfitheater; de hoofdrolspeler in zijn eigen stuk. Dat is dan waarschijnlijk de keerzijde van de publieksparticipatie op Oerol…
Terschellings Oerol duurt nog t/m zondag 24 juni. Terminator Trilogie van FC Bergman is ook te zien op het Over het IJ Festival, van 5 t/m 15 juli in Amsterdam Noord. Foto’s: Anke Teunissen en Pieter Crucq.
