Volgend jaar in de Gouden Palm-competitie. Natuurlijk!
‘Ik zag Michael Haneke met zijn vrouw bij de rode loper staan. Ik heb gezegd dat ik een filmregisseur uit Nederland ben en gevraagd of ik hem even aan mocht raken. A touch of greatness. Hij moest er wel om lachen; hij was in een goede stemming.’
Urszula Antoniak, de regisseur van de arthousehit Nothing Personal, is geselecteerd voor het Atelier van het festival van Cannes, dat 15 filmmakers uit de hele wereld de mogelijkheid biedt een nieuwe project vlot te trekken. Ze heeft dagelijks vijf tot tien afspraken met sales agents, distributeurs en potentiële coproducenten.
Antoniak was eerder ook al uitgenodigd voor de prestigieuze Cannes-Résidence, dat makers de kans biedt om in Parijs vier maanden lang een script te vervolmaken. Maar haar script was al wel goed genoeg, vond Antoniak. Code Blue gaat over een verpleegster die mensen helpt te sterven; een engel des doos, die denkt aan te voelen wie niet langer wil leven. Een ‘Haneke-achtige’ film moet het worden, over grote thema’s als eenzaamheid, anonimiteit, intimiteit en de dood.
De hoofdrolspeelster heeft ze al: de Vlaamse actrice Bien de Moor. Als alles goed gaat beginnen in oktober de opnamen. En volgend jaar hoopt ze terug in Cannes te zijn. ‘In de Gouden Palm-competitie natuurlijk. Dat is toch de droom van iedere filmmaker! Ambitieus? Durven kost niks…’
André Schreuders (42) heeft al een film in Cannes draaien: de kortfilm Licht, die vrijdag te zien is in de prestigieuze parallelsectie Quinzaine des Réalisateurs. ‘In de Quinzaine draait het tenminste om de films. Het is allemaal heel persoonlijk en warm; daar voel ik me veel beter bij thuis dan bij dat gewoel op de rode loper.’ Ter illustratie van het feit dat hij echt niks van alle heisa moet hebben: Schreuders slaapt twee dorpen verderop in een camper.
Licht, opgenomen op 8mm, verhaalt over een alleenstaande vrouw (Leny Breederveld) die aan het einde van haar leven een tocht onderneemt naar een klooster, en onderweg enkele bijzondere ontmoetingen heeft. ‘De film is gebaseerd op het overlijden van mijn tante. Het is eigenlijk heel privé. Daarom heb ik het in de vorm van een home movie gegoten; alsof ze met een cameraatje gevolgd is door haar neefje. Met waardigheid en toch dichtbij.’
Eerdere films van de autodidact Schreuders – hij studeerde psychologie en bedrijfskunde en was adviseur op het gebied van ruimtelijke ordening voor hij films ging maken – waren te zien op het Rotterdams filmfestival (Over fenomenen en existenties no. 3) en op het Nederlands filmfestival (Uit het hart van Odessa). Licht was al door verschillende festivals afgewezen voordat hij hem instuurde voor Cannes. ‘Ik heb er eigenlijk geen seconde rekening mee gehouden dat ik zou worden geselecteerd. Ik was er zo aan gewend om níet uitgekozen te worden. Toen ik op een zondagavond een mail kreeg dat Licht was geselecteerd, heb ik wel drie keer moeten kijken. Ik dacht: ergens ontbreekt het woordje “not”.’
David Verbeeks heeft zijn wereldpremière al achter de rug. R U There – opgenomen in de sectie Un certain regard, de tweede competitie van het festival van Cannes, voor kunstzinnige producties – is ook al besproken in de invloedrijke vakbladen die dagelijks verschijnen op het festival.
Variety, veruit het belangrijkste blad, prijst R U There (‘klein en delicaat’), en voorspelt de film een gezonde toekomst in het internationale festivalcircuit. The Hollywood Reporter, daarentegen, vindt de film te lang voor wat-ie wil vertellen, een bezwaar dat wordt gedeeld door Screen International (‘licht en flinterdun’), dat de scènes in SecondLife bovendien als ‘kitsch’ afdoet.
Voor aanvang van het festival prees Geneviève Pons-Cailloux, de baas van Un certain regard, R U There als een van de films die net iets extra’s hebben. Verbeek: ‘Dat is natuurlijk de dikste met vaseline besmeerde veer die ik ooit in mijn reet gestoken kreeg. Maar nu wil ik meer: ik wil dat mijn film ook in zo veel mogelijk landen te zien is. En daar zijn nu eenmaal goeie recensies voor nodig.’
