jpekker

Peter Warnier deed het geluid voor de Cannes-films Donbass en Cannes: “We kunnen ons meten met de beste studio’s in Hollywood en Londen”

 

Het zijn drukke tijden voor sound designer Peter Warnier. Het afgelopen weekeinde werd in zijn geluidstudio aan de Koivistokade in de Houthavens tot in de late uurtjes gewerkt aan de geluidsmixage van Donbass van de Oekraïense regisseur Sergei Loznitsa, morgen de openingsfilm van Un certain regard, de tweede competitie van het festival van Cannes.

“De mix moet vanavond in Roemenië zijn zodat er een digitale print kan worden gemaakt”, vertelt Warnier, die samen met mixer Jan Schermer en Christan Muiser de directie vormt van WarnierPosta, zondag aan het begin van middag. Buiten vallen de mussen van het dak, in de donkere studio zitten Michel Schöpping en regisseur Loznitsa koortsachtig te mixen.

Een week eerder was het in dezelfde studio ook spitsuur; toen werd de laatste hand gelegd aan de mix van Girl, het speelfilmdebuut van de pas 26-jarige Vlaamse regisseur Lukas Dhont, die zaterdag zijn wereldpremière beleeft in Cannes.

Voor Girl, over een meisje dat ballerina wil worden, maar geboren is in een jongenslichaam, toog een sound editor van Warnier naar een balletschool in Haarlem om het geluid van danspassen nog eens op te nemen. “Dat is hier vervolgens onder de beelden gelegd, samen met geluid dat door een geweldige Franse foley artist is gemaakt.”

Een foley artist, of gerauschmacher, is verantwoordelijk voor alle lichaamsgerelateerde geluiden, legt Warnier uit, terwijl hij voorgaat in zijn fonkelnieuwe studio. “Van de voetstappen tot ruisende kleding. Fransen zijn daar heel goed in. Dus zijn we ze gaan opzoeken. Ik wist dat Nicolas Becker, de foley artist van Alfonso Cuaróns scifi-film Gravity, in Parijs woont. We hebben een kaartje gekocht voor de Thalys en hem de rough cut van Alex van Warmerdams Schneider vs. Bax laten zien. Daar wilde hij wel aan meewerken. Hij is een enorme freak, van wie we heel veel hebben geleerd. Julien Naudin heeft alle films van Lars von Trier gedaan, en recent ook Three Billboards Outside Ebbing, Missouri… Die vond het ook leuk om naar Amsterdam te komen.”

Warnier is van huis uit (studio)muzikant, via een vriend die naar de Filmacademie ging, kwam hij eind jaren 80 van de vorige eeuw in de filmwereld terecht. Hij begon met Filmacademieproducties, zijn eerste speelfilm was Mike van Diems Karakter, die bekroond werd met de Oscar voor beste niet-Engelstalige film. Inmiddels heeft Warnier het geluid gedaan voor meer dan 150 films en series.

Door David Verbeeks R U There, waarvoor hij het sound design deed, belandde Warnier in het voorjaar van 2010 met mixer Bruno Tarrière in de Parijse geluidstudio Cinéphase. “Dat is een prachtige ruimte. Dat wil ik ook!, dacht ik, maar toen kwam de crisis. Toen het weer wat beter ging met de economie en het Filmfonds geld beschikbaar ging stellen waardoor het voor buitenlandse filmmakers interessanter werd om een deel van de productie in Nederland te laten doen, kregen wij weer meer werk. Toen ben ik opnieuw naar de bank gegaan. En nu zitten we hier. We kunnen ons meten met de beste studio’s in Hollywood en Londen. Maar dit is nog net iets mooier, omdat we hier alle ruimte hebben.”

Ze doen er van alles; het geluid voor de nieuwe Buurman en Buurman-film, met de stemmen van Kees Prins en Siem van Leeuwen, is bij WarnierPosta opgenomen, Steven de Jong heeft zijn Kameleon-serie er gemixt. “Barry Atsma is hier elke week om stemmen in te spreken voor een BBC-serie, gisteren stond Guy Pearce hier te dubben voor een Engelse productie. En laatst hadden we Steve McQueen over de vloer. Die was bezig met een HBO-serie; er stond iemand in te spreken in Sydney, in New York legde een technicus het geluid onder de beelden, en Steve zat bij ons om te kijken of het goed ging.”

Hij gaat tot het gaatje voor iedereen, maar voor Sergei Loznitsa doet hij nóg net iets harder zijn best sinds hij in 2014 de geluidsnabewerking deed voor diens eveneens in Cannes vertoonde documentaire Maidan. De samenwerking beviel zo goed, dat Warnier vorig jaar, samen met Marc van Warmerdam, tevcns optrad als coproducent van Loznitsa’s A Gentle Creature. Nu is hij dat opnieuw van Donbass, een tragikomedie over de oorlog in zuidoost Oekraïne.

“Ik heb geregeld dat we een halve dag extra hebben”, laat Warnier aan het begin van de avond weten. “Zodat we nog een paar dingetje kunnen verbeteren. Extra voetstappen, bijvoorbeeld, zodat je al weet dat buiten beeld iemand komt aanlopen. Het wordt er organischer van. En daarmee geloofwaardiger.”