Oogstrelende ode aan Mozart
Danseres Siti wordt verscheurd door haar liefde voor twee mannen: haar hardwerkende echtgenoot Setio en de gemene Ludiro. Die begeerde de mooie Siti altijd al en ziet zijn kans schoon als Setio op zakenreis is.
Het gegeven van de driehoeksverhouding is zo oud als maar kan (letterlijk: Opera Jawa is een verfilming van het eeuwenoude Ramayana-epos), maar in de uitvoering van de Indonesiër Garin Nugroho levert het een frisse, wervelende film op.
Nugroho, wiens Leaf on a Pillow in 1999 de openingsfilm was van het International Film Festival Rotterdam, combineert klassieke met hedendaagse dans, traditionele Indonesische gamelanmuziek en Javaanse liederen met hedendaagse invloeden. De aankleding is rijk, de decors zijn oogstrelend.
Opera Jawa maakt onderdeel uit van het zeer geslaagde project New Crowned Hope, een serie auteursfilms gemaakt in het kader van de viering van de 250ste verjaardag van Mozart, vorig jaar in Wenen. De Amerikaanse curator en theatermaker Peter Sellars en de Brit Simon Field, oud-directeur van het IFFR, gaven zeven regisseurs – onder wie Apichatpong Weerasethakul, Mahamet-Saleh Haroun, Tsai Ming-liang en Bohman Ghobadi – de opdracht een film te maken die op de een of andere manier iets met de Weense componist te maken heeft.
Sommige van de regisseurs hielden niet van Mozart; anderen waren nauwelijks bekend met diens oeuvre. De Indonesiër Garin Nugroho wilde zijn bijdrage aanvankelijk Requiem from Java noemen, om maar aan te geven dat er wel degelijk een band is. Die is er ook, maar hij is veel wezenlijker. Opera Jawa is een overrompelende, opzwepende film. Voor wie zich eraan over geeft, tenminste; voor wie durft weg te dromen. Wie dat niet kan heeft een zware zit; het verhaal is moeilijk te volgen, en de meeste symboliek zal waarschijnlijk ook aan de Westerse kijker voorbijgaan.
Opera Jawa van Garin Nugroho. Zaterdag 26 januari, 0.10 uur, Ned 2.
