Jochies in korte broek
Als het aan de organisatie had gelegen, had vicepremier annex minister van Jeugd en Gezin André Rouvoet vanmiddag samen met de Amsterdamse wethouder van Cultuur Carolien Gehrels de 23e editie van het Cinekid geopend, het festival dat graag en veelvuldig films programmeert waarin het eenoudergezin of de homoseksuele vader triomfeert.
Dat typeert het festival, aldus directeur Sannette Naeyé: een minister zij aan zij met een wethouder wier levenswijze hij als zondig beschouwt. Helaas; het nieuws was koud bekendgemaakt of Rouvoet had alweer afgezegd, hij is vandaag in Engeland.
Het verdere openingsprogramma komt wél in tweevoud: in de Amsterdamse bioscoop Het Ketelhuis staan Le petit Nicolas en C’est pas moi, je le jure! op het programma – beide Franstalig, beide ondertiteld en dus niet geschikt voor de allerkleinste filmliefhebbertjes.
Le petit Nicolas – op Cinekid goedgekeurd voor zeven jaar en ouder – is een live action film van Laurent Tirard gebaseerd op de befaamde prentenboeken uit de jaren ’60 van Asterix-bedenker René Goscinny en illustrator Jean-Jacques Sempé. In zijn fantasierijke filmdebuut hoort de eigenwijze, vrolijke en soms een tikje ondeugende Nicolaas (korte broek, hoog opgetrokken kousen) zijn ouders praten over gezinsuitbreiding. Vervolgens probeert hij daar uit alle macht iets aan te doen, bang als hij is dat zij hem in het donkere bos zullen achterlaten.
Léon, het tienjarige hoofdrolspelertje van C’est pas moi, je le jure! (‘Ik heb het niet gedaan, ik zweer het je’), heeft uiterlijk wel wat weg van de kleine Nicolaas en ook hij banjert in een korte broek rond in de vrolijk vormgegeven jaren zestig. Léon is echter een pathologische leugenaar. En C’est pas moi, je le jure!, die later dit jaar in Nederland wordt uitgebracht onder de internationale titel It’s Not Me, I Swear!, is bepaald geen niemendalletje; regisseur Philippe Falardeau snijdt op ingenieuze wijze zware onderwerpen aan, van echtscheiding tot zelfmoord.
Le petit Nicolas en het fraaie, al meermaals bekroonde C’est pas moi, je le jure! (11+) dingen beide mee naar de Gouden Cinekidleeuw. In de competitie zitten verder films uit Zuid-Korea, Iran en Letland, opmerkelijk weinig producties uit Scandinavië, sinds jaar en dag het Mekka van de verantwoorde jeugdfilm, en geen enkele uit Nederland. Iep van Rita Horst is in een productionele nachtmerrie terechtgekomen, Spangas op survival kon niet op tijd worden gezien, en de Sinterklaasfilms Het Sinterklaasjournaal: De Meezing Moevie en Sinterklaas en de verdwenen pakjesboot werden niet geschikt geacht. Potentiële kandidaten als Kikkerdril, De Indiaan en Oorlogswinter zijn al lang en breed te zien geweest in de vaderlandse bioscopen en werden daarom ondergebracht in de sectie Panorama (‘belangwekkende films’).
Naast het omvangrijke filmprogramma – deze editie wordt uitgebreid aandacht besteed aan animatie – worden er op Cinekid nieuwe televisieproducties gepresenteerd (onder meer de serie 13 in de oorlog en de kinderdocumentaire I love het leger), zijn er talrijke seminars en workshops en kunnen kinderen zelf aan de slag in het Medialab. De wens meer schoolkinderen te ontvangen in het Medialab is de reden dat Cinekid dit jaar eerder begint: niet in, maar een paar dagen voor de herfstvakantie. ‘Als je met je schoolklas komt, krijgt iedereen een kans’, aldus directeur Naeyé. ‘Daarbij: in Amsterdam heeft één op de vier kinderen met armoede te maken. Daar sta je vaak niet bij stil.’
Toch wel jammer dat de minister van Jeugd en Gezin er niet bij kan zijn.
Cinekid. T/m 23 oktober, Westergasfabriek en The Movies Amsterdam. Cinekid op Locatie. T/m 1 november door heel Nederland.
