“Het was extreem zweterig op de achterbank”
“In Cronenbergs Cosmopolis had je seks met Juliette Binoche in een Limousine. In Maps to the Stars doe je het op de achterbank van je taxi met Julianne Moore… Wie was beter?”
Op de drukke persconferentie van David Cronenbergs Maps to the Stars durft een Franse journalist het razendpopulaire tieneridool Robert “Twilight” Pattinson wel een ondeugende vraag te stellen. De gespreksleider legt uit dat we nu eenmaal in Frankrijk zijn, hoofdrolspeelster Julien Moore reageert quasi-verontwaardigd: “Heb je het ook met Juliette gedaan?” Pattinson kijkt een moment ongemakkelijk. “Ze krijgen allebei een 7”, zegt hij dan. “Het was beide keren vooral extreem zweterig op de achterbank”
Op het festival van Cannes was maandagavond de wereldpremière van de geslaagde Hollywood-satire Maps to the Stars van de Canadese regisseur David Cronenberg. Daarin speelt Moore Havana Segrand, een actrice-op-haar-retour die er alles, maar dan ook werkelijk alles voor over heeft om de hoofdrol te spelen in een remake van de film waarin haar tragisch aan haar einde gekomen moeder de hoofdrol speelde.
Havana, die scheepsladingen pillen inneemt om haar neuroses nog enigszins onder controle te houden, wordt omringd door egocentrische ijdeltuiten, waaronder een verwend, Justin Bieber-achtig kindsterretje, een onverschillige taxichauffeur die liever acteur en scenarioschrijver zou zijn (Pattinson) en een Personal Assistant met een lijf vol brandwonden, die naar Los Angeles is gekomen om schrijfster Carrie Fisher te helpen met een nieuw project – de twee hebben elkaar leren kennen via Twitter. Haar onzekerheden deelt Havana met een onconventionele sterrentherapeut met een eigen tv-show (John Cusack).
“En toch doe je de film tekort als je ‘m alleen als aanval op Hollywood ziet”, meent Cronenberg. “Het verhaal had evengoed op Wall Street kunnen spelen, in Washington of Silicon Valley. Daar tref je een zelfde mate van wanhoop, hebzucht, ambitie en angst aan. Deze mensen vechten wanhopig voor hun bestaan; ze zijn doodsbang om levende doden te worden. Daar komt hun verkramptheid en wreedheid vandaan.” “Ik houd van het filmvak”, vulde Moore aan. “Omdat films ons verhalen vertellen over ons leven; omdat ze ons vertellen wie we zijn.”
Op de persconferentie van Foxcatcher, een fraaie Griekse tragedie van Bennett Miller (Capote, Moneyball) over de geruchtmakende moord van op een Amerikaanse worstellegende, ging het eveneens over acteren. Over het formidabele acteren van Steve Carell met name, de Amerikaans acteur en komiek die naam maakte in The Daily Show. In Foxcatcher is Carell te zien als John du Pont, een excentrieke multimiljonair die een worstelteam onder zijn hoede neemt. Met noodlottige gevolgen.
Toen hem werd gevraagd hoe hij het toch voor elkaar krijgt dat zijn acteurs volledig verdwijnen in hun personages – waarbij de vraagsteller natuurlijk ook doelde op de zo treurig aan zijn einde gekomen Capote-vertolker Philip Seymour Hoffman -, raakte Miller zichtbaar geëmotioneerd. “Het is een ongelooflijke ervaring om met zulke getalenteerde acteurs te werken; acteurs die bereid zijn hun ziel en zaligheid te geven en alles te riskeren. Daar ben ik ze rest van mijn leven dankbaar voor.”
