Galerie – Beeldende kunst in Amsterdam
Dan Walwin, tele-. T/m 23/12 in P/////AKT platform for contemporary art, Zeeburgerpad 53.
In een aardedonkere loods staan twee lederen fauteuils voor een beeldscherm. Daarop zijn flarden te zien van wat op het eerste gezicht een misdaadfilm lijkt: vier mannen kijken strak voor zich uit in een zilvergrijze Renault-familiewagen die over eindeloze plattelandswegen rijdt. Ze spreken geen woord. Soms stapt een van de mannen uit, even later zitten ze weer met zijn vieren in de auto. In het holst van de nacht passeren ze een wegafzetting. Dan lopen ze weer door het ruige, uiterst fotogenieke landschap. Hoewel er vrijwel niets gebeurt, is de sfeer dreigend – of lijkt dat maar zo?
Op een tweede, veel groter scherm glijdt de camera over groene boomtoppen, om uit te komen bij een open plek in het bos, waar jongelui staan te springen en te dansen op (niet hoorbare) muziek: een rave party, in alle vroegte zo te zien, maar veel tijd krijg je niet om het tafereel te bestuderen, want hup, daar glijdt de camera al weer verder.
Beide video’s, respectievelijk Telemotive en Immortality getiteld, zijn gemaakt door de jonge, talentvolle Britse kunstenaar Dan Walwin, die momenteel resideert aan de Rijksakademie. Ze zijn majestueus gefilmd, narratief en abstract tegelijk, en beurtelings intrigerend, vervreemdend en overweldigend.
Wie daar geen genoegen mee neemt, kan uit een begeleidend essay onder meer opmaken dat ‘Walwins benadering van beeldproductie Jacques Rancière’s concept van dialectische en symbolische montage resoneert, waarin hij het effect van het samenbrengen van ongelijksoortige onderwerpen bespreekt als “het assimileren van heterogene elementen en het combineren van onverenigbare grootheden…” teneinde door middel van beeld twee verschillende affecten te creëren’.
Soms is geen uitleg beter.
Gregory Halpern, A. T/m 5/1/2013 in Galerie Wouter van Leeuwen, Hazenstraat 27.
In de palm van een zwart-gehandschoende hand ligt een enorme, ongetwijfeld peperdure parelketting. Onderaan de foto is een stuk van een crossfiets zichtbaar, verder is de achtergrond onbestemd – en deels onscherp. Van wie de hand is, is niet duidelijk. Van wie de ketting evenmin.
De Amerikaanse fotograaf Gregory Halpern is al jaren bezig met het in kaart brengen van de Rust Belt, het gebied in het noorden van de Verenigde Staten dat jarenlang het zwaartepunt van de (zware) industrie vormde. Nu ademt alles er armoe en treurnis, van de man met een jaap op zijn neus tot de wilde kat op een lege weg. Van de aftandse huizen en de leegstaande fabrieken tot de vervuilde natuur.
De fraaie foto’s van het postindustriële Amerika zijn samengebracht (in een boek en een expositie) onder de noemer A. Die A staat voor Abandoned, Acrid, Animalistic, American en Ambiguous, ofwel: verlaten, vervuild, dierlijk, Amerikaans en dubbelzinnig.
