Dromen najagen in Cannes: “I have a good feeling about this project”
“Ik ben mijn droom aan het najagen; film is mijn grote passie”, zegt producent Maurice Schutte terwijl hij met Space Monkey-biertjes loopt te leuren. Plaats van handeling is het Nederlandse paviljoen in Cannes, ingeklemd tussen de Promenade de la Croisette en de Middellandse Zee en de paviljoens van India en de Dominicaanse Republiek.
Het paviljoen is de uitvalsbasis van de Netherlands Film Commission en EYE International, de organisatie die de Nederlandse film in het buitenland vertegenwoordigen. Een gelikte promo, waarin onder anderen de Nederlands-Zweedse Dunkirk-cameraman Hoyte van Hoytema de zegeningen van het IJsselmeer bezingt, moet buitenlandse producenten ervan overtuigen hun volgende film in Nederland op te nemen. Ze hoeven niet per se naar het IJsselmeer, ook andere provincies en steden prijzen zichzelf aan met ronkende flyers. Zeeland is ‘a raw rugged old land, full of tales’. Den Haag is ‘the rising star in Dutch film industry’ en ‘Frisians offers hospitality as their main asset’.
Schutte is naar het paviljoen gekomen om zijn scifi-comedy Space Beers onder de aandacht te brengen. Hij is in een met dozen bier volgestouwde auto van Amsterdam naar Cannes gereden; 600 flessen, speciaal gebrouwen door Two Chefs Brewing in Sloterdijk. Op het etiket staat de synopsis van de film, van elk verkocht flesjes gaat een deel naar de film. “Hoe meer je drinkt, hoe meer je onze film steunt,” zegt Schutte, terwijl hij een biertje opent voor een vreemde vogel die uit het Indiase paviljoen is komen aanwaaien. “I have a good feeling about this project”, zegt de man voordat hij de fles aan zijn mond zet.
Zijn actie is ludiek, maar Schutte’s plannen zijn serieus. Hij is nu bezig met het binnenhalen van het budget voor een korte film (3 ton), waarmee hij grotere investeerders wil overtuigen om in zijn speelfilm te investeren (kosten: 12 miljoen). “Dit is dé plek” zegt Schutte. “Je weet maar nooit wie je hier tegenkomt. De hele industrie loopt hier rond.”
Dat klopt. Regisseuse Sacha Polak, die bezig is met de montage van Dirty God, haar eerste Engelstalige film, heeft in Cannes afspraken belegd met haar Franse distributeur en Engelse sales agent. Paul Verhoeven bracht een bliksembezoek, om samen met zijn Franse producent Saïd Ben Saïd en Judith C. Brown, de auteur van het boek Immodest Acts: The Life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy, een aantal distributeurs te informeren over Benedetta, zoals Blessed Virgin, over de liefde tussen twee 17e-eeuwse nonnen, is herdoopt, en om de laatste puntjes op de i te zetten voordat half juli de opnamen van gaan in Umbrië. Als alles volgens planning verloopt, is de nu al spraakmakende film klaar voor de volgende editie van Cannes. “Ik ga geen bewuste link leggen naar zaken als #MeToo en Trump, maar ik vertel het verhaal natuurlijk wel door mijn eigen filter” zei de bijna 80-jarige Verhoeven op het festival.
Voor de vertoning van de gerestaureerde versie van George Sluizers Jaõa en het mes (1972) in het classics-programma waren Theo van der Sande, die camera-assistent was van Jan de Bont, en actrice Johanna ter Steege, die de hoofdrol speelde in Sluizers Spoorloos, naar Zuid-Frankrijk gekomen. Na afloop begon het opeens te hozen; de lunch in het paviljoen viel letterlijk in het water. “Especially for you we ordered Dutch weather”, hield Eye-directeur Sandra den Hamer de moed erin.
Producent Frans van Gestel was in Cannes voor de wereldpremière van Girl van de pas 26-jarige Belg Lukas Dhont, die is gecoproduceerd door zijn Amsterdamse productiehuis Topkapi Films. Girl, opgenomen in de tweede competitie Un certain regard, is een prachtige, zeer beheerste, indringende film, waarin Dhont de hoop, wanhoop, pijn, twijfel en eenzaamheid invoelbaar maakt van de 15-jarige Lara, die is geboren in het lichaam van een jongen en ervan droomt om ballerina te worden.
Na afloop was er een minutenlange staande ovatie; juryvoorzitter Benicio Del Toro klapte van begin tot het einde mee. “C’est un grand moment pour nous”, zei Dhont zichtbaar geëmotioneerd. Op de aansluitende mini-persconferentie kwam minister van cultuur Sven Gatz het grote talent ook nog even feliciteren.
’s Avonds was het groot feest bij de Belgen, de volgende ochtend was de minister voor dag en dauw in het Nederlandse paviljoen uitgenodigd om de Nederlandse filmwereld bij een ontbijtje bij te praten over de stand van de Vlaamse film.
