Drie roze wc-blokjes in een pispot kunnen ook veelzeggend zijn
“Ik zeg het je recht in je porum. Als je problemen hebt en je zegt niks, dan ben je een trut. Wees eerlijk voor je gevoel. Je moét praten.” Boksschoolhouder Lucien is niet alleen bezig met het fysiek van zijn pupillen; hij bemoeit zich nadrukkelijk met hun geestelijke gesteldheid. Hij eist dat ze serieus aan hun toekomst werken en doet er alles aan om ze respect en goed fatsoen bij te brengen. “Als je eerlijk bent, kun je iedereen in de ogen kijken. Ik kan iedereen in de ogen kijken. Eerlijkheid, daar begint het mee.”
Naarmate Langer licht duurt, blijken het holle frasen. Voor Lucien zelf gelden andere regels – misschien wel zonder dat hij het in de gaten heeft. Zijn leerlingen overlaadt hij met aandacht en liefde. Zijn puberende zoon Mitchel ziet hij niet staan. Hoewel de twee op elkaar zijn aangewezen, leven ze volstrekt gescheiden levens. Eigenlijk zijn Luciens staccato monologen voor hemzelf bedoeld: het zijn een soort bezweringen.
David Lammers won in 2001 de Tuschinski Award en een Gouden Kalf met zijn afstudeerfilm De laatste dag van Alfred Maassen. Vervolgens maakte hij geslaagde televisieproducties als Snacken en de korte poëtische film Veere, die op het Rotterdamse filmfestival werd onderscheiden met een Tiger Cub. Langer licht – gemaakt voor slechts negen ton maar wel gedraaid op het dure 35mm-formaat – is Lammers’ speelfilmdebuut. De film werd net als Guernsey van Nanouk Leopold, Diep van Simone van Dusseldorp en Het zwijgen van André van der Hout en Adri Schrover geproduceerd in het kader van ‘De oversteek’, een initiatief van de VPRO en het Filmfonds om beginnende makers een kans te geven.
Langer licht is de beste van de opmerkelijk sterke reeks. In een onnadrukkelijke stijl schetst Lammers de uit het lood geslagen levens van een nurkse, door schuldgevoel verteerde vader en zijn naar binnen gekeerde zoon.
Het fotogenieke decor wordt gevormd door Amsterdam-Noord, waar ras-Amsterdammers, Antillianen, Turken, Egyptenaren en Marokkanen samenleven. Voor de bijrollen castte Lammers een aantal buurtbewoners, voor de hoofdrollen koos hij uitstekende acteurs die niet al vaak in films te zien zijn: Raymond Thiry als de boksschoolhouder, Dai Carter als zijn zoon, Mike Meijer als de scharrelaar Rinie, Melody Klaver als Mitchels vriendinnetje en Monique Sluyter en Rian Gerritsen als barvliegen.
Veel lijkt geïmproviseerd; de beste dialogen gaan over het weer en de koffie. In de beste scènes wordt helemaal niet gesproken, maar vertrouwt Lammers op het fraaie camerawerk van Lennert Hillege en de hypnotiserende geluidstrack van Peter Warnier.
Lucien die gedachteloos met zijn trouwring zit te spelen; Mitchel die in een roze tutu met een gebarsten wenkbrauw op zijn nieuwe chopper door de avondschemering van Noord fietst; ja, zelfs de drie roze wc-blokjes in de pispot – Langer licht bewijst maar weer eens dat beelden minstens zo veelzeggend kunnen zijn als dialogen.
Langer licht van David Lammers, vrijdag 29 juni 0:00 uur, Nederland 2.
