Daniëlle van Ark maakt kunst op de facturen die ze ontvangt
Daniëlle van Ark maakt sinds het uitbreken van de coronacrisis kunst van de facturen die ze ontvangt: Bills. Inmiddels heeft ze er tien gemaakt – de duurste was haar studiohuur à 243 euro, de goedkoopste een Zoomrekening à 16 euro.
Afgelopen zaterdag postte Daniëlle van Ark (Schiedam, 1974) een van een paar droedels voorziene Tele2factuur à 27,46 op Instagram. Binnen dertig seconden meldden zich vijf mensen die de collage wilden kopen. “Mensen reageren zonder dat ze het hebben gezien; als ik iets heel anders post, staat er nu ook ineens ‘ja’ onder. Ik ben benieuwd wat er gebeurt als ik de factuur van mijn boekhouder post – dat is een substantieel bedrag. Daar zullen de meeste mensen wel van schrikken, want dat is natuurlijk niet de bedoeling.”
Van Ark – afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag, richting fotografie, en aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam – maakte eerder al tekeningen op persberichten van galeries en kunstinstellingen. Zo eigende ze het zich toe, iets wat ze vaker doet in haar werk. Een van haar inspiratiebronnen is de Britse kunstenaar Jonathan Monk, die tekeningen van hedendaagse kunstwerken maakt op kassabonnen en ze vervolgens via Instagram verkoopt. “Zijn werk kost normaal tienduizenden euro’s, maar de prijzen van die werkjes zijn gelijk aan het bedrag op de kassabon. Ik heb er een. Ik zat er een keer op mijn telefoon naar te kijken en toen verscheen een bonnetje online en ik was de eerste – terwijl ik niet eens een alert had aangezet.”
Toen Nederland op slot ging, zat Van Ark niet direct helemaal zonder inkomen, want ze geeft ook nog een dag in de week les op de kunstacademie in Den Haag. Maar ze vroeg zich wel af wat de gevolgen zouden zijn; of er weer tentoonstellingen zouden komen en hoe ze zichtbaar kon blijven. “Uit een soort reflex begon ik toen op een rekening te tekenen in plaats van op een persbericht – het kwam eigenlijk heel organisch tot stand.”
Van Ark ziet haar factuurkunst als ‘iets anders, náást haar echte werk’. “Deze serie staat op zichzelf. Ik maak het met het doel iets inzichtelijk te maken; uiteindelijk gaat het over de waarde en de beschikbaarheid van kunst. Er is maar een kleine groep kunstkopers die zich een werk van duizenden euro’s kan veroorloven. Door dit project kan het gebeuren dat een werk voor nog geen 25 euro beschikbaar komt.”
Dat heeft ook een keerzijde. De eerste bills belandden bij mensen die haar al volgden op Instagram: vrienden en mensen die geïnteresseerd zijn in kunst. Maar in korte tijd had ze er opeens heel veel nieuwe, onbekende volgers bij. “Toen er een rekening ging naar iemand die ik niet kende, realiseerde ik me dat dit ook koopjesjagers kan aantrekken. Om te voorkomen dat mijn werk ver onder de normale marktprijs op Marktplaats of Catawiki belandt, laat ik mensen nu een contractje ondertekenen dat mijn factuur de eerste tien jaar niet mag worden doorverkocht.”
Van Ark denkt dat ze haar rekeningen tot september, als het nieuwe culturele seizoen begint, op Instagram blijf zetten. “Het is superleuk dat ik zo veel zichtbaarder ben geworden bij een breed publiek, maar het is ook best bewerkelijk: het werk maken, een paar keer heen en weer mailen, inlijsten, contract opstellen, verzenden… En ik wil ook niet die ‘factuurkunstenaar’ worden.”
Toch ligt er nog een vervolg in het verschiet. “Op dit moment ben ik in gesprek met een bedrijfscollectie die interesse heeft om het project voor een jaar te adopteren. Dat lijkt me wel interessant, omdat het zo goed bij de tijdgeest past en omdat je gedurende een jaar inzichtelijk kunt maken wat er in het leven van een persoon aan rekeningen voorbijkomt.”
Ze lacht: “Het wordt interessant als ik een nieuwe computer moet aanschaffen. Of als mijn auto het begeeft. Maar er zal wel een limiet aan zitten.”
Instagram @danielle_van_ark
