Dag 8: woensdag 24 mei
Maandagavond heb ik op het op de borrel van het IFFR niet over film, maar alleen maar over Ajax gehad met Frans van Gestel, die net als ik een seizoenkaart heeft in Vak 120. Over Bosz, Sanchez (onwaarschijnlijk goed), Schöne (niet goed genoeg), Onana (héél goed) – eigenlijk over alle spelers. En toen nog een keer. En dat hij dus wel naar Stockholm vliegt, en ik niet.
Na een uur moest ik door, naar de film en daarna schrijven. Toen ik ‘s avonds in mijn appartement zat te tikken, las ik over de aanslag in Manchester. Sindsdien liep ik rond met een steen in mijn buik. En kon ik niet meer normaal aan die wedstrijd denken.
Gelukkig draaien hier ook nog films. Heel veel films. Ik heb genoten van Colin Farrell en Nicole Kidman in The killing of a sacred deer van de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos. Ik was positief verrast door The Beguiled, Sofia Coppola’s remake/herinterpretatie van Don Siegels gelijknamige film uit 1971. Die film werd verteld vanuit het perspectief van een man, Clint Eastwood. Coppola kiest het vrouwelijk perspectief en geeft alle ruimte aan Kidman, Kirsten Dunst, Elle Fanning cum suis (en van Colin Farrell als macho-intrigant). Het heeft ongetwijfeld te maken met verwachtingen; ik had gehoord dat-ie saai was, maar ik heb me echt prima vermaakt bij deze prikkelende kruising tussen The virgin suicides en Misery.
Ik heb gegruweld bij Tesnota van de jonge Rus Kantemir Balacoc, een snoeiharde film over de onverdraagzaamheid tussen Tsjetsjenen, Joden en Russen in een gat in de Kaukasus. En ik heb gegniffeld bij Krotkaya van Sergei Loznitsa, maar hoorde dat die later ook gruwelijk werd. Toen was ik al weg, sorry, maar je hebt hoofdzaken en bijzaken en om 20.45 zat ik klaar voor Ajax.
Het viel niet mee; Manchester was een maatje te groot/te sterk/te volwassen. Maar wat een leuk seizoen was het! Nu maar hopen dat niet het halve elftal verkocht wordt. En dat ik mijn Ad-collega Ab Zagt the day after the night before niet te vaak tegenkom…
