Cannes slot – De prijzen
De Amerikaan Terrence Malick heeft zondagavond in Cannes de Gouden Palm gewonnen voor zijn filosofische epos The Tree of Life. Malick was niet in het Festivalpaleis om de prijs in ontvangst te nemen; de producenten Bill Pohlad en Dede Gardner namen de honneurs waar voor de legendarische kluizenaar-regisseur. Zij vertelden dat ze de ‘extreem verlegen’ Malick hadden gebeld en dat hij “heel erg blij” is met zijn prijs. Ook memoreerden zij aan de lange weg die de film heeft afgelegd: de eerste plannen voor The Tree of Life stammen uit het einde van de jaren ’70; de opnamen eindigden drie jaar geleden al, en vorig jaar werd er in Cannes ook al vurig op The Tree of Life gehoopt. 2 juni verschijnt de film al in de Nederlandse bioscopen.
The Tree of Life is pas de vijfde film van Malick, die in 1973 debuteerde met Badlands. Met de opvolger Days of Heaven won Malick in 1979 in Cannes de prijs voor de beste regie, maar nadat die film flopte aan de kassa verdween hij twintig jaar uit beeld. Pas in 1999 keerde Malick terug met het poëtische anti-oorlogsdrama The Thin Red Line. In 2005 regisseerde hij The New World, zijn interpretatie van de Pocahontas-legende.
The Tree of Life is Malicks magnum opus: al zijn thema’s en stokpaardjes komen samen in een 138 minuten durende, adembenemend mooi gefotografeerde, caleidoscopische parabel over de verbondenheid van al het leven op aarde. De hoofdrol wordt gespeeld door de Hollywoodster Brad Pitt, die de film ook coproduceerde. The Tree of Life was een van de favorieten voor de hoofdprijs, hoewel lang niet iedereen positief was; na afloop van de persvoorstelling klonk ook boegeroep.
Juryvoorzitter Robert De Niro verklaarde na de uitreiking dat de schaal en ambitie van The Tree of Life de doorslag hadden gegeven. De Niro liet doorschemeren dat de jury niet unaniem was geweest. “Slechts weinige films zijn 100 procent, Maar de meesten van ons vonden hem geweldig.”
De verdeeldheid bleek ook uit de toekenning van de Grote Prijs, de op een na belangrijkste prijs van het festival. Die ging ex aeque naar het poëtische Once Upon a Time in Anatolia van de al meermaals in Cannes bekroonde Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan en het fraaie sprookje Le gamin au vélo van de tweevoudige Gouden Palm-winnaars Jean-Pierre en Luc Dardenne. De Juryprijs, zeg maar de bronzen medaille, ging naar Polisse van en met de Franse actrice annex regisseuse Maïwenn.
De Deen Nicolas Winding Refn (Pusher, Valhalla Rising) won zeer verrassend de prijs voor de beste regie met Drive, een snoeiharde actiefilm met een hoofdrol voor Ryan Gosling. De Israëlier Joseph Cedar kreeg de prijs voor het beste scenario voor Footnote, over een rivaliserende vader en zoon, beiden expert in de Talmoed. Le Havre van de Fin Aki Kaurismäki werd bekroond door de internationale filmkritiek.
Het luidste applaus tijdens het gala was voor de Fransman Jean Dujardin, die de (woordeloze) hoofdrol speelt in de zwart-witfilm The Artist, een lichtvoetige hommage aan de zwijgende films van de jaren twintig, die pas op het allerlaatste moment naar de competitie was overgeheveld. De Amerikaanse Kirsten Dunst kreeg de prijs voor de beste actrice voor haar fenomenale rol in Lars Von Triers Melancholia. “Wow, het was me het weekje wel”, zei Dunst enigszins van haar stuk. Ze bedankte vervolgens de festivalleiding dat de film niet uit de competitie was genomen nadat Von Trier tijdens een persconferentie een aantal misplaatste, grappig bedoelde opmerkingen had gemaakt over de Tweede Wereldoorlog, Joden en Hitler. Ook bedankte ze Von Trier – die voor straf tot ‘persona non grata’ was verklaard en daardoor het slotfestijn niet mocht bijwonen – dat hij haar de kans had gegeven zo veel moed te tonen en zo vrij te zijn.
