Cannes dag 2: woensdag 15 mei
Ik houd heel erg van film en van Cannes, maar de mensen die mij een beetje volgen, weten waarschijnlijk dat ik ook heel erg van Ajax houd. Dat zorgt weleens voor drama’s. Zo was ik in 2011 niet in de Arena toen Ajax in een rechtstreekse duel met Twente voor het eerst in jaren weer eens landskampioen werd – ik word er nog geregeld aan herinnerd door mijn medeseizoenkaarthouders. Twee jaar geleden was ik er ook niet bij toen Ajax in Stockholm de Europa League-finale tegen Manchester United speelde – achteraf niet heel verschrikkelijk, maar toch.
Deze editie had ik het competitieprogramma, de bekerwedstrijden en de Europese wedstrijden (óók de halve finale en de finale) wél goed in mijn agenda gezet. En rekening gehouden met alles, dacht ik, behalve met het verschuiven van een hele competitieronde. Dat leek even een regelrechte ramp te worden, maar is na afgelopen zondag ook niet meer zo erg. Ik was erbij toen Ajax officieus kampioen werd, de wedstrijd tegen De Graafschap heb ik tijdens het eten op mijn telefoon gekeken (ben iets eerder weggegaan bij La femme de mon frère van Monia Chokri; best leuk maar je moet prioriteiten stellen), de huldiging op het Museumplein laat ik graag aan me voorbij gaan.
Erger vind ik het dat ik dezer weken persvoorbezichtigingen en/of openingen mis van Miriam Kruishoop (NL=US Art Gallery), Ed van der Elsken (Nederlands Fotomuseum), Louise Bourgeois (Rijksmuseumtuinen), Marwan Bassiouni (Fotomuseum Den Haag), K.Schippers (Eenwerk), ArtZuid, Frankey (O.D. Gallery), De Ateliers, Walid Raad (Stedelijk Museum), een diner met Jake and Dinos Chapman bij H.E.R.O en de opening van het FotoFestival Naarden. En dan vergeet ik vast nog het een en ander.
Hoe zei Martin Bril dat ook alweer? Je mist meer dan je meemaakt, zo is het leven.
