Cannes Dag 1: Woensdag 15 juni
Een week voor aanvang van het festival van Cannes kwam het eerste goede nieuws per mail: “Vous bénéficiez d’une carte d’accréditation pour le 66e Festival de Cannes de couleur rose avec pastille, qui vous permet un accès exceptionnel dans la limite des places disponibles aux séances de la journée du Grand Théâtre Lumière.”
Nog meer goed nieuws: mijn eerste interviews werden al voor aanvang van het festival per mail bevestigd. Wel zo duidelijk en het scheelt veel tijd. Maar niks bleek zeker. Een nominatie voor Sofia Coppola betekent nog geen interview. Coppola ging toch niet door, later kon ik hoofdrolspeelster Emma Watson interviewen over The Bling Ring. Weer later wilde Watsons agent eerst voorbeelden zien van interviews die in het Parool zijn verschenen. “Fingers crossed, hoop dat het allemaal lukt,” meldde de persattaché.
“You have been nominated for Blood Ties, but we have to place the first priorities and you’re one of the last nominations. We’ll let you know if anything changes,” meldde een andere publiciteitsmedewerkster. Toen ik nog eens in mijn schema keek, had ik al lang een afspraak staan met Clive Owen. “Mila Kunis won’t be in Cannes,” schreef ze ook. Helaas, vooral voor mijn dochter Lies, voor wie ik een handtekening had moeten vragen.
Heb inmiddels een enorme lijst interviews en er komt alleen maar meer bij. Terwijl er door de Nederlandse distributeurs enorm wordt geklaagd over de prijzen die betaald moeten worden (“En we moesten ze ook nog eens p.p. betalen ipv all-in”) en het aantal beschikbare plekken voor de vaderlandse pers.
De eerste festivalfilms waren prima: The Great Gatsby, die zijn Europese première beleefde in de stromende regen, is weliswaar meer Luhrmann dan Fitzgerald, maar een feest voor oog en oor. In 3D, dat af en toe oogt als een ouderwets pop up-boek. Heli van de Mexicaan Amat Escalante (Sangre, Los Bastardos), gecoproduceerd door het Nederlandse Lemming Film, is een aardedonkere wraakfilm over een brave jongen in een door en door corrupte samenleving, waar drugshandelaars gekleed gaan in politie-uniform en politieagentes hun borsten ontbloten als ze wanhopig om hulp wordt gevraagd. Het geweld is niet om aan te zien; in de meest afzichtelijke scène wordt een piemel in de fik gestoken. Full frontal. (Gevoelige) Nederlandse collega’s zongen na afloop ‘Er staat een pik in de fik’ op de maat van André van Duins carnavalskraker ‘Er staat een paard op de gang’.
Zaterdag staat een interview met Escalante op mijn programma.
