Cannes-blog woensdag 23 mei
Kylie Minogue en Leos Carax
Als er tijdens rondetafelgesprekken een witje valt, begint doorgaans minstens de helft van het aantal journalisten aan een vraag. Geluisterd naar het antwoord wordt er dan allang niet meer; er wordt alleen nog gezocht naar het moment waarop het ‘gesprek’ kan worden overgenomen. Bij het groepsinterview met de Iraanse regisseur Abbas Kiarostami ging het er anders aan toe: ik kon op een gegeven moment vijf (gerelateerde) vragen achter elkaar stellen; het leek wel een echt gesprek…
Op de vraag van een Australische journaliste of hij Jafar Panahi had opgezocht in de gevangenis, zuchtte Kiarostami diep. “Jafar zit niet in de gevangenis antwoordde hij vervolgens. Kiarostami vertelde dat hij er zo moe van werd dat hem de vraag keer op keer wordt gesteld dat hij nadat hij van een ander festival was teruggekeerd, besloten had Panahi dan maar te vragen wat hij moest antwoorden. “Zeg iedereen dat ik in het Noorden van Iran verblijf, en niet in de gevangenis. En dat het goed met me gaat, maar dat ik graag weer toestemming zou krijgen om een film te maken”, zou Panahi gezegd hebben tegen Kiarostami, die de journalisten vroeg of ze het ‘nieuws’ wilden doorgeven, zodat hij weer vragen over zijn eigen films kon beantwoorden. Bij dezen.
Op de vraag van een journalist wat hij met bruggen heeft, antwoordde het Franse enfant terrible Léos Carax, die eerder Les amants du Pont Neuf (1991) en Pola X (1999) regisseerde en nu terug is met Holy Motors, een uitzinnige beeldenstorm met Kylie Minogue en pratende auto’s, antwoordde Carax zonder blikken of blozen dat er helemaal geen bruggen voorkomen in Holy Motors.
Nóg onnavolgbaarder is Post Tenebras Lux (‘licht na duisternis’) van de Mexicaanse meester Carlos Reygadas (Japon, Batalla en el cielo, Stellet Licht). Het lijkt een soort kruising tussen Apichatpong Weerasethakuls Uncle Boonmee who can’t recall his past en The Tree of Life, maar dan ruiger en nog associatiever, en – helaas voor de distributeur – zonder een ster als Brad Pitt. Met de computer gemaakte beelden van een vuurrode, als de Pink Panther bewegende duivel, B-film-horror (een man trekt zijn eigen hoofd eraf) en groepsseks in een sauna worden afgewisseld met sprookjesachtig mooie, licht vervormde beelden van een meisje dat bij het vallen van de avond door een majestueus landschap banjert, scènes waarin een rijke man en zijn bloedmooie vrouw existentiële discussies hebben over hun relatie(s), en beelden van een jeugdteam dat zich voorbereidt op een rugbywedstrijd. Zoals te verwachten viel, haakten veel journalisten af en was er na afloop een fluitconcert. Benieuwd of Reygadas vandaag wat licht in de duisternis kan brengen tijdens de persconferentie en mijn interview…
De films van vandaag (meer interessante meningen staan op cinema.nl)
Walter Salles – On the road: ***
Ilian Metev – Sofia’s Last Ambulance: ***
Carlos Reygadas – Post Tenebras Lux: ****(*)
