Actie! – Dijksgracht 7a 1019 BT Amsterdam. 7 november 2014, 18.11 uur.
Martijn Frank heeft zich na een ontregelende opnamedag met een biertje op het aanrecht in de piepkleine keuken van haar woonboot geïnstalleerd. Naast haar staan de ingrediënten waarmee haar partner Victor Horstink pizza’s gaat maken. Hun dochtertje Sally hangt aan zijn broekspijpen. In een hoek van de keuken staan cameraman Adri Schrover en geluidsman Tim van Peppen.
Op de woonboot wordt aan het einde van de middag nog één scène opgenomen voor Vleesverlangen, Franks eerste bioscoopdocumentaire, over haar liefde voor vlees én haar verlangen een beter en verstandiger mens te zijn en dus te stoppen met vlees eten. “Er zijn heel veel goede redenen om geen vlees te eten, maar het lukt me niet. En ik heb een nogal ordinaire vleessmaak: een hotdog van 50 cent bij de Ikea, een broodje filet bij het tankstation, een Whopper bij de Burger King en als ik gedronken heb ga ik altijd naar de FEBO. Heerlijk, maar ook heel slecht!”
De plannen dateren al uit het tweede jaar van de Filmacademie, waar Frank in 2007 afstudeerde met Pappa is weg en ik wilde nog wat vragen (bekroond met de Tuschinski Award). Bij De Keuringsdienst van Waarde, waar ze als programmamaker aan verbonden is, heeft ze meermaals geprobeerd haar fascinatie voor vlees in een aflevering te verwerken, maar omdat haar persoonlijke vragen niet in het programma-format passen, besloot ze er dan maar een film van te maken. Daarbij riep ze de hulp in van Suzanne Raes, regisseur van documentaires als The Successor of Kakiemon en Hou me vast – De Dijk, die haar ook al coachte bij het maken van de korte docu Bente’s stem.
Frank bezocht onder meer een verslavingsprofessor, die haar uitlegde dat ze een vleesverslaving heeft, en liet een hersenscan maken, die die diagnose bevestigde. Ze sprak met vlees minnende topkoks en fanatieke vegetariërs en liep stage in een slachthuis. Eerder vandaag was ze bij Dirk Jan Verdonk, auteur van het boek Het dierloze gerecht.
Terwijl hij het deeg uitrolt, werpt Horstink de hamvraag op van Vleesverlangen: gaat Frank voor haar documentaire een koe slachten? Schrover en Van Peppen registreren het quasi-huiselijke tafereel. De ramen zijn beslagen.
“Ik vind het best wel verwarrend”, antwoordt Frank. “Verdonk vroeg me wat mij het recht geeft een koe te slachten. Hij vond het wat anders als ik leerling-slager was en de rest van mijn leven in het slachthuis ging werken. Maar speciaal voor een film, omdat het een spannend beeld oplevert…”
“Is dat zo?” riposteert Horstink. “Ga je die koe vermoorden voor je film?”
“Nee,” antwoordt Frank, “maar ik heb wel het gevoel dat ik moet afmaken waar ik aan begonnen ben. Die druk voel ik wel.”
“Voor je film is het net zo sterk om dat beest niet te doden”, zegt Horstink terwijl hij de tomatensaus uitsmeert op de pizzabodem. “Dat uiteindelijk blijkt dat je het niet kan.”
Frank lijkt te twijfelen. “Maar hoe moet je anders mensen met hun neus op de feiten drukken? Voor dat vlees is wel iets doodgemaakt.” Dan valt haar blik op Sally, die nog steeds aan haar vaders broekspijp staat te trekken. “Misschien moeten we eerst even bedenken wat we met Sally doen. Sally, wil jij beneden een film kijken? Dan kunnen papa en mama even praten.”
Vleesverlangen Nederland 2015 | Regie Marijn Frank | Scenario & co-regie Suzanne Raes | Productie IDTV Docs | In coproductie met NTR | Met steun van CoBOFonds en Mediafonds | Uitvoerend producent Jorinde Soree | Camera Adri Schrover | Geluid Tim van Peppen | Montage Riekje Ziengs | Muziek Alex Simu | kleur/±80 min. | Omroep NTR | Distributie Herrie Film & TV | Te zien vanaf najaar/eind 2015 | foto Bob Bronshoff
