Cannes dag 5: zaterdag 18 mei
Vrijdagavond, toen ik tegen tienen in zaal Bazin zat te wachten tot Little Joe ging beginnen, stuurde ik nog even snel een WhatsAppbericht naar de lopers van mijn hardloopclubje Zoev: ‘Succes en heel veel plezier morgen.’ ‘Morgen? Waarmee? Met het songfestival’ riposteerde een van de bijdehantste binnen een paar tellen. ‘De Geinloop is zondag’.
Dat wist ik ook wel, maar de dagen beginnen hier nu eenmaal een beetje door elkaar te lopen. Omdat je ver vooruit moet plannen en omdat de logica uit het programma is, omdat de pers de meeste films niet meer van tevoren ziet maar gelijktijdig met de galapremière of de dag erna. We lopen dus hopeloos achter de feiten aan.
Om aan de chaos te ontkomen, probeer ik hier overigens ook af en toe een stukje te rennen; niet de afstanden die ik in Amsterdam doe, daarvoor ontbreekt de tijd, maar ik heb een prima alternatief gevonden. Ik ren 2 kilometer omhoog naar la Croix des Gardes.
De eerste dag haalde ik zonder te stoppen de top (213 meter; er staat een metershoog stalen kruis, het uitzicht over het stadje en de Middellandse Zee is prachtig). Vanochtend, na een relatief lange nacht (6,5 uur slaap) strandde ik een paarhonderd meter onder de top. Zo zwaar is Cannes.
Fijn interview gedaan met Ken Loach en Paul Laverty, maar Sorry we missed you biedt dan ook meer dan voldoende gespreksstof. Qua hoeveelheid vragen die ik kan stellen gaat het deze editie ook goed; de junket gister leek wel een tweegesprek (wel jammer dat de Russisch-Engelse tolk de helft niet vertaalde…), vandaag ook weer vier vragen op rij kunnen stellen. Loach’ arm zat overigens in een mitella. Hij grapte dat hij iedereen het liefst zou vertellen dat ie de fascisten heeft bevochten, maar het was gewoon een ongelukje.
Verder weer veel films gezien (morgen zal ik een tussenstand opmaken), en niet naar het Songfestival gekeken. Er was een enorme Nederlandse delegatie neergestreken in het Israëlische paviljoen, alwaar een feestje was met groot scherm en hapjes. Net voordat ik in coma viel nog wel meegekregen dat Nederland voor het eerst in 44 jaar heeft gewonnen. 44 jaar. Lijkt heel lang, maar valt eigenlijk best mee; de Gouden Palm voor de beste film hebben we nog nooit gewonnen.
