De Gouden Palm gaat naar…
“Als je een film maakt, hoop je daarmee een zo groot mogelijk publiek te bereiken. Het winnen van de Gouden Palm betekent aandacht, over de hele wereld, waardoor dat iets gemakkelijker wordt”, aldus regisseur Naomi Kawase. “Maar een jury is een jury. Hoe zij denken, praten en kiezen weet ik niet, ook al heb ik vorig jaar zelf in de jury gezeten.”
Zaterdagavond worden op het festival van Cannes de Gouden Palm (120 gram 18 karaats ‘fair-mined’ goud, met een waarde van 40.000 euro, gemaakt door het Zwitserse juwelenhuis Chopard) en een karrenvracht andere prijzen uitgereikt. Een uitgesproken favoriet is er niet. Het was een festival met weinig uitschieters, niet naar beneden en ook niet naar boven. De selectie was ook wat eenzijdig en conservatief, op het saaie af, met veel goedgemaakte, degelijke producties van gerenommeerde regisseurs op leeftijd.
De negenkoppige jury staat onder leiding van de Nieuw-Zeelandse Jane Campion, die in 1993 de Gouden Palm won met The Piano. Ze is nog altijd de enige vrouw die dat klaarspeelde. Behalve de Japanse Kawase kan alleen de Italiaanse Alice Rohrwacher zaterdag in haar voetsporen treden, de overige 16 films zijn allemaal geregisseerd door mannen.
Op de openingsdag van het festival liet Campion overigens weten dat geslacht geen enkele rol zou spelen: “Ik wijs mannelijke filmmakers niet af, ik hou van ze allemaal. Maar ik vind het wel jammer dat slechts zeven procent van de 1800 films die zijn ingestuurd voor de Palm is gemaakt door vrouwen. We zijn ernstig ondervertegenwoordigd in dit vak: mannen lijken alle stukken van de cake te pakken. Dat is geen nijd, dat zijn de feiten.”
Als de jury voor kwaliteit gaat, bekroont zij de ellenlange praatfilm Winter Sleep van de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan of Leviathan (over machtsmisbruik en corruptie in een uithoek van Rusland) van Andrey Zvyagintsev. De jury zou ook een statement kunnen maken door te kiezen voor het licht hysterische vormexperiment Mommy van de pas 25-jarige Canadees Xavier Dolan, die daarmee de jongste Palm-winnaar zou worden sinds Luis Malle, die 23 was toen hij in 1953 de Palm won voor zijn documentaire Le monde du silence. Mocht de prijs gaan naar Deux jours, une nuit van Jean-Pierre en Luc Dardenne dan zijn zij de eersten die de Gouden Palm voor de derde keer winnen.
Dat het een open race is, kan ook worden opgemaakt uit de polls en kruisjeslijsten in de diverse vakbladen die tijdens het festival verschijnen. Deux jours, une nuit is de uitgesproken favoriet van de Franse journalisten, die sterretjes mogen geven in de glossy Gala en in Le film français (Jean-Luc Godards Adieu au langage wordt door de Fransen verfoeid). In de lijstjes van de International Cinephile Society en de Internationale Organisatie voor Filmcritici staat Winter Sleep bovenaan; de poll in het vakblad Screen International wordt sinds de tweede festivaldag aangevoerd door Mike Leighs schildersportret Mr. Turner.
De meest opzienbarende voorspelling stond vóór het festival, toen er nog geen enkele competitiefilm was vertoond, al in Nice Matin. Volgens een ‘wetenschappelijke’ analyse van alle films die de Gouden Palm sinds 1946 hebben gewonnen, waarin rekening is gehouden met factoren als genre, taal, lengte, land van herkomst en de nationaliteit van de regisseur, kan er geen misverstand over bestaan. De Amerikaanse acteur, scenarist en regisseur Tommy Lee Jones krijgt zaterdagavond de Palm voor zijn taaie western The Homesman.
