jpekker

‘Volkskunstenaar’ Ralph Posset plaatst afvoerputje op badkuip Stedelijk Museum

Vrijdagmiddag, klokslag 2 uur zou zijn actie plaatsvinden, zo had Ralph Posset aangekondigd op zijn website. De ‘volkskunstenaar’ ging een zelfgemaakt afvoerputje – een gesigneerd perspex plaatje met een gegoogelde afbeelding om precies te zijn – op de witte badkuip van het Stedelijk Museum bevestigen.

Een paar minuten eerder zit Posset op een bankje voor het museum het beschermlaagje van het dubbelzijdige plakband op de achterzijde van zijn kunstwerk te peuteren. Er zijn twee mensen op de ludieke actie afgekomen: vriend en medestander Serge van Duijnhoven en een Twittervolger.

Kunst maakt zich volgens Posset overbodig als het niet daadwerkelijk op zoek gaat naar nieuwe wegen en invalshoeken. Kunst is het vieren van het grenzeloze. “Anarchie in een gouden doosje. Kunst moet verwarren, verrassen en de hoeders van de status quo uitdagen.”
Kunst heeft zich in Posset’s ogen te veel laten inkapselen door instellingen. “Het is politiek correct geneuzel geworden. In zichzelf gekeerd. Prietpraat op de vierkante millimeter. Zoals een zonnebloem naar de zon is gericht, zo is de kunstenaar naar het establishment gericht. Want daar wordt bepaald of je wordt geëxposeerd. Daar wordt bepaald of je subsidie krijgt. Daar wordt bepaald of je een goedkoop atelier kunt huren. Zo is kunst vooral een schoothondje geworden. Geheel vrijwillig de klauwen geveild en het hok ingekropen.”

Als hij bijna klaar is komen er drie beveiligers poolshoogte nemen. “Fijn, een museum dat meedenkt,” zegt Posset terwijl hij onverstoorbaar naar het museumrestaurant loopt. “Als het er niet af kan, gaat het er niet op”, zegt het hoofd van de beveiliging. “Het is natuurlijk niet de bedoeling dat het wordt verwijderd,” riposteert Posset. “Het is voor de eeuwigheid. Maar ik ga niet boren ofzo.” “Dan kan ik u vanuit de directie toestemming verlenen,” zegt de bewaker voordat hij zich een meter of wat verderop posteert om een oogje in het zeil te houden.

Posset klimt op het bankje en installeert zijn afvoerputje – nummer 1 van een editie van 12; de overige zijn te koop op zijn website – aan de overhangende onderkant van de badkuip.

“Drek!,” antwoordt de kunstenaar op Van Duijnhovens vraag wat er weg moet lopen; de woordenstroom die volgt komt van diep: “De drek van de afgelopen paar jaar. Nepotisme, belangenverstrengeling, artistiek kapitalisme, handjeklap, vriendjespolitiek, het grote geld… de raad van toezicht die investeert in kunst die hier een jaar later wordt geëxposeerd.”

Na een obstinate zucht: “Het was een heel slecht ontwerp, een badkuip zonder afvoerputje. Dat kan niet! Het is maar goed dat ik er ben voor dit soort details!”