Topfotograaf blijkt een twijfelende, eenzame ziel
“Dat vind ik niks voor jou”, zegt filmmaakster Klaartje Quirijns in de openingsscène van Anton Corbijn Inside Out tegen het wereldvermaarde onderwerp van haar documentaire, die even languit op de bank is gaan liggen. Daarmee worden twee zaken in één klap duidelijk: Quirijns (wier fraaie Peace vs Justice over de wrede Oegandese rebellenleider Joseph Kony op dit moment ook te zien is) meent Corbijn goed te kennen, en ze is zelf ook aanwezig in haar film.
Dat laatste pakt niet altijd even goed uit – zo lijkt Quirijns het machtig interessant te vinden als Bono flauwe grapjes maakt voor haar camera. Het eerste zorgt voor een aantal schitterende scènes, waarin Corbijn veel van zichzelf blootgeeft. Hij mag een alom gerespecteerde (pop)fotograaf zijn die de sterren er zo cool uit laat zien als ze graag zouden zijn, hij blijkt vooral een twijfelende, eenzame ziel, van wie je je afvraagt waarom hij in hemelsnaam een speelfilm met George Clooney wilde maken. Ook daar was Quirijns bij – Corbijn lijkt doodongelukkig op de gigantische set –, zoals ze ook bij de Nederlandse première was van The American tijdens Film by the Sea.
Dat had een mooi einde van de film kunnen zijn; terwijl hij langs de Schelde banjert, vertelt Corbijn over de tol die hij moet betalen voor zijn monomane bestaan. Maar vervolgens zien we hem ook nog bij het graf van zijn vader, en tijdens een bezoekje aan zijn oude, verwarde moeder. Van mij had het niet gehoeven.
Anton Corbijn Inside Out draait vanaf 22 maart in de Nederlandse bioscopen.
