TheaterAffichePrijs voor struikelend model, een bejaarde vrouw achter de gokautomaat en een heroïnehoertje op straat
Sybren Kuiper (SYB) is de winnaar van de TheaterAffichePrijs 2009 voor zijn serie posters voor Julidans. ‘Bij deze affiches denk je niet meteen aan een dansfestival, maar door de bewegende mens in al zijn facetten vestigt de serie subtiel de aandacht op dans’, meent de jury, die vanaf deze editie onder leiding staat van ontwerper/filmmaker/columnist Erik Kessels. Diens stokpaardje, ‘gevonden fotografie’, wordt nadrukkelijk bereden op de winnende posters. ‘De selectie van de gebruikte foto’s – een struikelend model, een bejaarde vrouw achter de gokautomaat, een heroïnehoertje op straat – kan elke leeftijdsgroep aanspreken, net zoals het festival.’
Kessels was overigens in geen velden of wegen te bekennen op de uitreiking, woensdag 11 november in de Nicolaïkerk in Utrecht. De winnaar (‘De kunstenaar onder de vormgevers’, aldus de jury; daar kunnen de andere genomineerden het mee doen) was er evenmin. Die zat op het strand in Thailand, wist ontwerper/jurylid Martin Pyper te vertellen. Dus mocht Julidans-directeur Luuk van Eijk de prijs in ontvangst nemen – terwijl de jury de opdrachtgevers er in zijn considerans toch van langs had gegeven: ‘We hebben eigenzinnige affiches geselecteerd waaruit meer dan de hand van de marketingafdeling, de hand van de ontwerper spreekt’.
Van Eijk meldde dat Kuiper ook de campagne voor 2010 gaat maken, als Julidans zijn 30-jarig jubileum viert. ‘Tot volgend jaar’, zei hij monter. Dat kan maar zo: de nominaties en bekroningen van de TheaterAffichePrijs worden al jarenlang verdeeld onder een handvol ontwerpers van naam en faam.
Dezelfde avond werden ook de Wijnberg ScenografiePrijs uitgereikt (aan Jan Joris Lamers) en de TheaterFotoPrijs (aan Leo van Velzen) – net als affiches ‘zaken waaraan doorgaans weinig aandacht wordt besteed’. ‘Dit is een ode aan de mensen die het theater letterlijk en figuurlijk in beald brengen’’ aldus TIN-directeur Henk Scholten. De Utrechtse burgemeester Aleid Wolfson roemde de festivalstad Utrecht (‘Je vraagt je soms af of er hier ook mensen wonen die gewoon werken’). Peter Greenaway was opgetrommeld de avond op te leuken met een audiovisuele presentatie. Hij draaide zijn bekende riedeltje af: ‘Ik heb een hekel aan theater, de vorm is de inhoud geworden, we zijn allemaal visuele analfabeten, enzovoorts, etcetera.
