Tegenpolen leren samen kindertjes de stuipen op het lijf te jagen
In de Pixar-hit Monster’s Inc (Pete Docter, David Silverman, Lee Unkrich, 2001) zijn de guitige, eenogige Mike en de enorme, pluizige Sulley onafscheidelijke brothers in crime; samen sluipen ze rond bedtijd kinderslaapkamers binnen om kindertjes de stuipen op het lijf te jagen.
Maar dat is niet altijd zo geweest, zo is te zien in de prequel Monsters University. Daarin melden de ‘tieners’ Michael Wazowski (met de stem van Billy Crystal in de originele versie en Kasper van Kooten in de Nederlands nagesynchroniseerde versie) en James P. Sullivan (stem van John Goodman of Jack Wouterse) zich aan Frighton Elementary (‘We scare because we care’ staat er op de gevel) om de kneepjes van het vak te leren.
Aanvankelijk kunnen ze elkaars bloed wel drinken. “Als je niet angstaanjagend bent, wat ben je dan voor monster?” werpt de blauw-paarse de groene Sulley Mike voor de voeten. “Wat je ontbeert, kun je niet leren. Je bent niet eng.” Het zijn dan ook volstrekte tegenpolen: de een is een opdondertje, vriendelijk, gemotiveerd maar mist talent; de ander is groot en harig, hooghartig, aartslui maar een natural. De uitkomst is al bekend, maar laat zich sowieso raden. Als je je droom maar hard genoeg najaagt; als je maar graag genoeg wilt, kan alles. Voor het zo ver is moeten de twee moeten veel van elkaar slikken en leren – dat dan weer wel.
Regisseur Dan Scanlon – hij co-regisseerde eerder de korte Pixar-short Mater and the Ghostlight – mixt handig de karakteristieken van coming af age met de schoolpleinrituelen uit highschoolfilms, het tegenpolengekissebis uit politie/buddyfilms en het winnen-tegen-de-klippen op-cliché van de sportfilm. Hoewel er genoeg te gniffelen valt, is de grapdichtheid niet al te hoog; op de kwaliteit van de 3D valt weinig af te dingen, maar heel veel voegt het ook niet toe. Kort en goed: Monsters University, alweer de veertiende Pixar-productie, mist de brille van Monster’s Inc, zoals de meeste recente Pixar-films wel goed maar bepaald niet geniaal zijn.
De film wordt traditiegetrouw voorafgegaan door een geanimeerde kortfilm waarmee Pixar-talent zich kan voorstellen. Het heet The Blue Umbrella, is geregisseerd door Saschka Unseld (die eerder deel uitmaakte van het art department van Toy Story 3), en laat zien hoe een rode en een blauwe paraplu elkaar leren kennen en begeren tijdens een striemende regenbui in de grote stad. Het is zo glad en gelikt dat het een tikje somber stemt over de toekomst van Pixar. Nog niet zo lang geleden maakte de studio film met allure, nu leunt het op vervolgen en prequels, waar niemand zich een bult aan valt, maar die alleen de merchandise-afdeling volkomen tevreden stellen.
Monsters University van Dan Scanlon draait nu in de Nederlandse bioscopen. Deze recensie is geschreven voor Cinema.nl
