Met Lego kun je alles bouwen
“Hier moet het zijn geweest,” zegt kunstenaar Jordy Koevoets, terwijl hij vanaf de Reguliersgracht richting de Kerkstraat kijkt. In zijn hand heeft hij een zwart-witfoto waarop conceptueel kunstenaar Bas Jan Ader (1942-1976) – bekend door zijn performances waarin hij de zwaartekracht en andere natuurwetten tart – vol overtuiging de gracht in fietst.
Ter illustratie van zijn stelling haalt Koevoets een plastic trommeltje uit zijn rugzak, en toont hij de Legoversie van het iconische moment uit het kunstfilmpje Fall II, met een Lego-poppetje op een plastic fietsje. Het water in de gracht is veel minder blauw dan in zijn miniatuur, merkt Koevoets op. “Maar er bestaan geen bruin-transparante steentjes… misschien moet ik er wat groene doorheen weven. Ik zie nu ook dat er een plaquette op de brug zit, en de boom staat ook niet op de juiste plek.” Uiterst behoedzaam maakt hij de boom los en klikt hij hem een stuk dichter bij de brug weer vast. “Toch goed om de locatie even in het echt te bestuderen; er moet ook nog een klassieke bordeauxrode lantaarnpaal bij en dat verkeersbord op de achtergrond. Werk aan de winkel!”
Koevoets (35) bouwt vermaarde kunstwerken na met Lego; hij heeft er al een stuk of dertig klaar, daarnaast is nog een fors aantal moc’s (Lego-slang voor my own creation) in wording. Zijn allereerste miniatuur was Fountain van Marcel Duchamp. “In de eerste versie had het pispotje geen ronde hoeken. Daar was ik niet zo tevreden over, dus ben ik op zoek gegaan naar ronde hoekstukjes om het te perfectioneren.”
Met viltstift schreef hij er ‘R. Mutt’ op, maar dat heeft hij weer weggeveegd. “Mijn regel is dat ik er niks aan mag toevoegen; het is de uitdaging om de kunstwerken na te bouwen binnen de beperkingen van Lego. Dus alleen originele Legostenen gebruiken, niets afknippen of bijschuren, en alles zo klein mogelijk of anders op minifig scale.”
Na het pispotje bouwde hij onder meer Bicycle Wheel na, eveneens van Duchamp; schilderijen van Mondriaan en Barnett Newman, Malevich en Yves Klein (‘Dat is niet echt een uitdaging’); de kreefttelefoon van Dalí (in het wit en in het rood met zwart) en The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living van Damien Hirst.
Die haai in een tank is in 2004 al eens gemaakt door het kunstenaarsduo The Little Artists, als onderdeel van een serie Legokunstwerkjes die te koop waren in museumwinkels. “Toen ik ’m zag, dacht ik: dat kan beter, want de ramen aan de kopse kant kloppen niet. Ik heb een Legoarmpje in de haaienbek gestopt, voor het geval dat Damien Hirst of The Little Artists moeilijk gaan doen.”
Koevoets is sinds vorig jaar in de weer met Lego, daarvoor maakte hij vooral maatschappijkritische kunst. “Daar was ik zo obsessief mee bezig dat ik er een beetje sikkeneurig van werd. Alles was negatief. Daarom heb ik er een hobby bij gezocht; ik heb mijn oude Legosets opgehaald bij mijn ouders en ben bekende kunstwerken gaan nabouwen.”
Het geeft een enorme voldoening, aldus Koevoets, omdat hij met zijn Legominiaturen zelfs een leek kan interesseren voor kunst. “Mijn ouders, bijvoorbeeld, zijn wars van kunst en zijn nog nooit in een museum geweest. Ook niet op een tentoonstelling van mij – of wacht, één keer, maar dat was omdat de rest van de familie toen ook kwam. Maar toen ik De man die de wolken meet had meegenomen, van Jan Fabre, waren ze wél geïnteresseerd en heb ik ze van alles kunnen vertellen over Fabre en zijn werk. Dat vind ik heel belangrijk; dat ik met Lego kunstleken warm kan maken voor kunst.”
Hij zou zijn Legokunstwerkjes wel commercieel willen exploiteren, met doosjes met bouwinstructies of een Legokunstboek, maar dat is ingewikkeld door het merkenrecht van Lego en het auteursrecht van de kunstenaars. “Lego is over het algemeen erg coulant met zijn fans, dus er zijn wel mogelijkheden. Ik heb vier werken van fotograaf Teun Hocks nagemaakt. Die heb ik rechtstreeks benaderd, maar aanbellen bij Damien Hirst is ingewikkelder.”
Vanaf 8 augustus worden Koevoets’ creaties tentoongesteld in Park in Tilburg; ook het Stedelijk Museum in zijn woonplaats Breda heeft grootse plannen met de Legominiaturen. Ondertussen bouwt Koevoets stug door. “Ik ben bezig met het varkentje van Jeff Koons, Ushering in Banality, en met Santa Claus, dat beeld van Paul McCarthy in Rotterdam, ook wel bekend als Kabouter Buttplug. Met Fall II ben ik ook nog wel even bezig.”
“Een groot deel van de tijd bestaat overigens uit het wachten op stukjes. Je vindt bijna nooit alle blokjes in één webshop, dus het gaat vaak om meerdere bestellingen uit alle delen van de wereld. Ik ga zo nog even kijken in de Legowinkel in de Kalverstraat, de grootste van Nederland. Sinds kort heeft Breda gelukkig ook een Legowinkel.”––
