jpekker

Living Off Nature van Jim Harris: telkens net weer een beetje anders

Jim Harris01

Het groen is gras. Er doorheen is de droge, zanderige grond zichtbaar. Tussen het gras staan bloemen; veel meer dan paarse en witte vlekken zijn het niet. De rode vlekken zullen wel verdwaalde klaprozen zijn. Het geheel oogt vrolijk, niet lieflijk, mede door de blauw-grijze streep boven de hoge horizon. Dat zijn onmiskenbaar lucht en gebouwen. Maar als je het dat van dichtbij bekijkt wordt alles alleen maar vager. Abstracter.

De Britse kunstschilders Jim Harris (Londen, 1968) werkt hoofdzakelijk ‘en plein air’. In de traditie van Franse landschapschilders zoals Camille Corot en Jean-Francois Millet nestelt hij zich met ezel en kwasten in de buitenlucht, en probeert vervolgens het licht te vangen dat weerkaatst in een glazen gevel van een kantorencomplex of in de spiegeling van het water of een plas. Zoals hij dat ziet of ervaart. Hij snijdt zijn doeken zo aan dat de oriëntatie op het geheel verdwijnt, en de kijker als vanzelf opgaat in de details.

Jim Harris03

Galerie Roger Katwijk presenteert nu een stuk of dertig olieverfschilderijtjes (de grootste zijn 70 bij 60 cm) die Harris het afgelopen jaar maakte, veelal van één en hetzelfde onderwerp, steeds vanuit een andere hoek bezien, of met het accent op andere details.

In Freiburg schilderde Harris aan de rivier de Dreisam, op verschillende momenten op de dag, waardoor het licht steeds weer anders is. Ook maakte hij er een tweeluik, min of op dezelfde manier zoals hij eerder zijn eigen keuken schilderde op 35 panelen, die nét niet op elkaar aansluiten, omdat ze vanuit een ander perspectief zijn geschilderd, maar samen wel één geheel vormen. Het duurt even voordat je in de gaten hebt dat je naar iets staat te kijken dat je eigenlijk niet in één keer kunt zien.

Jim Harris04

De meeste schilderijen zijn gemaakt in en rond Amsterdam, waar Harris al een jaar of twintig woont en werkt (de stad had de eerste halte van een wereldreis moeten zijn, maar hij is er nooit meer vertrokken). Ook daarop ontbreken mensen, alleen hun sporen zijn zichtbaar. Met losse, vlugge kwaststroken schildert Harris een enorme stapel bakstenen die plompverloren tussen het groen liggen; aan het Amsterdam-Rijnkanaal focust hij op de enorme, grauwe brugpijlers. En in een oude, industriële loods op het bedrijventerrein De Overkant aan de Noordelijke IJ-oevers, maakte hij zes bijna abstracte schilderijen van een wirwar aan stalen balken. Op ieder schilderij is het perspectief nét weer anders; op alle schilderijen lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan en de fabrieksmotoren van Stork en Kromhout op volle toeren draaiden terwijl Harris er aan het werk was.

Jim Harris02

Net zo bijzonder is de serie schilderijen van schitteringen, reflecties en rimpelingen in het water, die in het keukentje achterin de galerie tussen de koelkast en de magnetron hangt. Ook daaraan zie je af dat Harris gedwongen was snel beslissingen te nemen en te handelen; het zijn haastig vastgelegde impressies, die door een paar uitgewerkte details toch iets universeels weergeven.

Living Off Nature van Jim Harris. T/m 11/1/2014 in Galerie Roger Katwijk, Lange Leidse Dwarsstraat 198