jpekker

“Je kunt de wereld veranderen met elke hap die je neemt”

In Het Parool verbaast Mark Moorman zich erover dat Food Inc. niet te zien is op het Food Film Festival in Studio K. Hij heeft gelijk. In het kleine maar fijne programma, met films als El Bulli: Cooking in Progress, Kings of Pastry en We Feed the World, had deze documentaire over de duistere kant van de voedselindustrie niet misstaan. Ik zag hem in 2009 op het filmfestival van Berlijn, dat al jaren aandacht besteedt aan ‘Kulinarisches Kino’.

De Europese première van Food, inc. vond plaats in het Friedrichstadt Palast, een glitterend revuetheater in hartje Berlijn. Berlinale-directeur Dieter Kosslick kwam hem persoonlijk inleiden. ‘Ik zag de film voor het eerst om 9 uur ’s ochtends, in een piepklein zaaltje in Toronto en ik was zo geshockeerd dat ik na afloop in twee uur drie flessen wijn heb leeggedronken. Ik wilde hem per se in Berlijn laten zien, dat wist ik direct, maar dan wel op een groot scherm. We hadden nergens beter kunnen zitten dan hier.’

In Food, inc. laten de Amerikaanse regisseur Robert Kenner en de onderzoeksjournalisten Eric Schlosser en Michael Pollan zien wat er in ons eten zit. Pollan is de auteur van The Omnivore’s Dilemma; Schlosser schreef de non-fictie bestseller Fast Food Nation, waarvan Richard Linklater in 2006 een waardeloze speelfilm maakte, die na de wereldpremière in Cannes bijna nergens te zien is geweest.

Beide heren komen veelvuldig aan het woord in Food, inc. Ze vertellen dat de voedselindustrie niet wil dat de consument de waarheid weet over zijn eten. Een tomaat is allang geen tomaat meer is, maar een notie van een tomaat. Talrijke pratende hoofden bevestigen hun stellingen. De aangeklaagde, bij naam genoemde bedrijven wensten niet in beeld te reageren, zo wordt in talrijke teksten vermeld.

In razend tempo worden de onheilstijdingen over de kijker uitgestort, geïllustreerd door beelden van enorme fabrieken waar dagelijks meer dan 30 duizend varkens worden geslacht en maïsvelden zo groot als de provincie Utrecht. Een moeder vertelt dat haar zoontje is overleden nadat hij een hamburger had gegeten met vlees dat was besmet met het virus E.coli O157:H7. Ze vecht al jaren voor een wet, die ertoe moet leiden dat het andere kinderen niet ook kan overkomen.

Aan het eind van de film verschijnt een lijstje aanbevelingen in beeld. Leg een moestuin aan. En kook en eet samen met je familie. Je kunt de wereld veranderen met elke hap die je neemt.

Na afloop van Food, inc. stond een paneldiscussie op het programma. Regisseur Robert Kenner vertelde dat hij door het maken van de film veel bewuster is geworden van wat hij eet, en dat hij geen vlees meer koopt met etiketten met woorden die hij niet begrijpt. Eric Schlosser legde uit dat de film eigenlijk gaat over het corrumperende effect van geconcentreerde macht. En dat hij net zo goed in Europa had kunnen spelen, en dat macht altijd corrumpeert, of het nu om de kerk of de staat gaat, om banken of om filmstudio’s.

Renate Künast, de fractievoorzitter van Bündnis 90/Die Grünen en voormalig minister van consumentenbescherming, voeding en landbouw, sprak de hoop uit dat Food, Inc. wordt uitgebracht in de Duitse bioscopen en dat hij net zo’n effect zal hebben als Al Gore’s milieudocumentaire An Inconvenient Truth. Dat is tot op de dag van vandaag niet gebeurd; ook in Nederland is de film nog niet te zien geweest.

Food Film Festival, 18 t/m 20 maart in Studio K.