“Heb je wel eens gezien hoe een koe wordt geslacht?”
“I never knew that…” Na een onnavolgbare verhandeling waarin de Nieuw-Zeelandse regisseur Andrew Dominik het handelen van de gangsters en kruimeldieven in zijn snoeiharde, nihilistische misdaadfilm Killing Them Softly motiveerde aan de hand van het ego, id en superego draaiden alle hoofden in de richting van hoofdrolspeler annex producent Brad Pitt. Die schraapte zijn keel en zei toen droogjes dat hij dat allemaal niet wist. Ook Ray Liotta antwoordde ontkennend op de vraag of er op de set dagelijks over Freud en het onderbewuste werd gediscussieerd. “Nee. Ik heb geen idee waar Andrew het over heeft.”
Pitt, die in 2007 op het festival van Venetië werd bekroond voor zijn rol van Jesse James in Dominik’s neo-western The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, speelt in Killing Them Softly een klusjesman die wordt ingehuurd door een goksyndicaat om uit te zoeken wie er achter de overval op een illegale gokhal zaten. En om ze vervolgens ‘zachtjes’ uit de weg te ruimen.
De film is gebaseerd op George V. Higgins misdaadroman Cogan’s Trade uit 1974. Dominik verplaatste het verhaal naar het heden en verplaatste het van Boston naar een niet nader omschreven, door de crisis getroffen gat in New Orleans. “Wat me aansprak in het boek waren de eenvoudige plot en de geweldige personages. Toen ik aan het script werkte, realiseerde ik me dat er een verhaal in school over de economische crisis, een crisis die veroorzaakt is door gokken en een gebrek aan regels. Ik vond dat we daar iets mee moesten doen.”
Misdaadfilms gaan volgens Dominik in wezen over het kapitalisme. “Het is het enige genre waarin het voor alle personages volstrekt gerechtvaardigd is dat ze zich laten leiden door geld en niets anders. In die zin is de misdaadfilm het meest eerlijke filmgenre; het portretteert Amerika zoals ik het land het vaakst ervaar. Vooral in Hollywood is men met weinig anders bezig. Het is een film over mensen die er een puinhoop van maken en anderen die de boel voor ze opruimen.”
Dat gebeurt is super-slowmotion; in fraai gestileerde scènes boren kogels zich een baan in voorhoofden. Dominik snapt de ophef niet: “Geweld maakt onderdeel uit van het boek. Ik houd van geweld in films.” Pitt: “Geweld is een geaccepteerd onderdeel van de gangsterwereld. Moord is een geaccepteerde optie als je in de misdaad zit. Ik heb er meer moeite mee om een racist te spelen dan een man die een ander door zijn hoofd schiet. Heb je wel eens een hamburger gegeten? Heb je wel eens gezien hoe een koe wordt geslacht? Dat gaat er zeer gewelddadig aan toe. We leven in een zeer gewelddadige samenleving.”
Pitt zei dat hij hoopte dat de film, waarin Barack Obama, John McCain en George W. Bush worden opgevoerd terwijl ze over de financiële crisis praten, niet polariserend zal werken bij de aanstaande verkiezingen. En hoewel het eigenlijk niet de bedoeling was, ging het tot slot van de persconferentie ook nog even over Pitts privéleven. Waar is zijn ega Angelina Jolie en wanneer gaan ze trouwen, wilde een journaliste weten. “Ze is niet hier”, antwoordde Pitt. “Ze is bezig met de voorbereidingen op een film die binnenkort van start gaat.” En nee, het klopt niet dat Pitt en Jolie 11 augustus in Frankrijk gaan trouwen. “We hebben, echt, eerlijk waar, nog geen datum.”
