Galerie – Beeldende kunst in Amsterdam
Wijnanda Deroo, Het lege museum – Het Rijksmuseum gefotografeerd (2004-2013). T/m 11 mei in Wetering Galerie, Lijnbaansgracht 288
In de zomer van 2004 werd Wijnanda Deroo door de Rijksgebouwendienst gevraagd of ‘iets’ met het lege Rijksmuseum te doen. Ze had twee weken de tijd om in het museum te fotograferen, voordat er werd begonnen met de sloop.
De fotoseries die ze in korte tijd maakte, leidden in 2004 tot een tentoonstelling in het informatiecentrum van het Rijks, vervolgens werden de werken opgenomen in de collective van het museum.
Deroo, die sinds 1988 pendelt tussen Amsterdam New York, is ook daarna doorgegaan met fotograferen. Het ging haar daarbij niet om de werkzaamheden zelf, maar om de metamorfoses die het Spaanse architectenduo Antonio Cruz en Antonio Ortiz te weeg brachten in de oorspronkelijke schepping van architect Pierre Cuypers.
Een kleine, fijne selectie van haar zorgvuldig gecomponeerde beelden is nu te zien in Wetering Galerie. Er zijn foto’s van zalen, die bijna geheel verborgen zijn achter steigers en zakken cement, stapels bakstenen en bergen puin; van gestripte muren en gangen, maar Deroo was er ook bij toen aan de herinrichting werd begonnen en er A4-tjes op de muren waren bevestigd om de plek van de Vermeers en de Rembrandts aan te geven.
De complete serie is door meestervormgeefster Irma Boom (die ook verantwoordelijk is voor de nieuwe huisstijl van het Rijks, inclusief het logo met spatie) in een fraai, vuistdik koffietafelboek vervat. Te koop in de galerie, de museumshop en via de uitgever nai010.
Andrea Lehmann, Athelda. T/m 13/4 in Gerhard Hofland, Bilderdijkstraat 165-C.
Andrea Lehmann (1975 Düsseldorf) schildert de wereld zoals zij hem ziet en zij alleen. Onnavolgbaar. Vaak is zij zelf het middelpunt in haar wonderlijke, sprookjesachtige, bepaald surrealistische werelden vol fabelbeesten en poppenhuizen, groen beklede bergen en kitscherige watervallen.
Dat geldt ook voor de zeer persoonlijke nieuwe werken die nu bij Gerhard Hofland te zien zijn; ze zijn dramatisch geladen, en sterk beïnvloed door de Romantiek. Er zijn metersgrote doeken vol bizarre details en veel kleinere zelfportretten – de perfectie druipt met name van de zeer gedetailleerde gezichten.
Sommige voorstellingen zijn op doek, de meeste op papier. Lehmann scheurt, knipt en plakt; er zijn werken die vol deuren en luikjes zitten die open en dicht kunnen, als op een adventskalender. Hier en daar heeft Lehmann haar eigen haar verwerkt in haar schilderijen; soms weggestopt onder een dikke laklaag.
En toch ziet alles er op een bepaalde manier ook uit alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
