Galerie – Beeldende kunst in Amsterdam
Chasing Rainbows. T/m 23/2 in Annet Gelink Gallery, Laurierstraat 187.
Ter gelegenheid van het verschijnen van een omvangrijk overzichtswerk van de Schotse kunstenares Anya Gallaccio organiseert haar vaste galerie Annet Gelink de groepstentoonstelling Chasing Rainbows. De titel is ontleend aan een werk van Gallaccio uit 1998: een regenboog gemaakt van licht en fijne glasdeeltjes, die voortdurend bleef veranderen of zelfs uit het gezichtsveld verdween, afhankelijk van de positie van de beschouwer.
Hier draait het dus om ongrijpbaarheid en vergankelijkheid, wat ook direct duidelijk wordt door het prachtige, poëtische werk Head over heals (Barcelona). Dat bestaat uit 365 oranje Gerbera’s, die aan elkaar zijn geregen als een madeliefjesketting, die door Gallaccio vervolgens met engelengeduld in de galerie is geïnstalleerd. Als een breekbaar web slingert de bloemenketting van het plafond naar de vloer, waarop al wat uitgedroogde Gerberablaadjes zijn neergedwarreld.
Al even fragiel zijn de andere werken die Gallaccio tijdens de opening maakte: grote vellen papier, die zijn aangetast door sneeuw en vuur. Ernaast ligt het massief-marmeren sculptuur Landart van de Griek Antonis Pittas. Het is een replica van een traptrede van het Syntagmaplein in Athene, dat de laatste maanden zo vaak het decor was van massale demonstraties tegen Europa.
Op de balk schreef Gallaccio met grafiet ‘implementation’, een verwijzing naar een toespraak van Christine Lagarde, hoofd van het Internationaal Monetair Fonds, die Griekenland aan zijn verplichtingen tegenover de internationale gemeenschap herinnerde door keer op keer het woord ‘implementation’ te herhalen.
Landart ligt er onbeweeglijk bij, als een enorme stormram achter de voordeur, en toch is het ook vluchtig van aard: tijdens de expositie heeft Pittas de tekst verwijderd, een dag later heeft hij weer een nieuwe zinsnede aangebracht.
Chasing Rainbows wordt gecompleteerd met twee werken van de Nederlandse Sarah van Sonsbeeck, waarin begrippen als tijd, transformatie en ruimte eveneens een belangrijke rol spelen. Beneden hangt het fraaie Silence is Golden but this is No Silence, een soort kunstzon gemaakt van bladgoud. En bij de voordeur staat de lichtinstallatie Moment of Bliss (2011). De bezoeker kan er de gelukzalige momenten van een zonsopkomst en een zonsondergang ervaren in een stief kwartiertje – zeg maar de lengte van het galeriebezoek.
Sagi Groner, The Psychonaut. T/m 10/2 in W139, Warmoesstraat 139.
Als jachttrofeeën hangen ze aan de muren van de speciaal opgetrokken witte ruimte in W139, de maskers van de Israëlisch-Nederlandse kunstenaar Sagi Groner. Ze zijn gevormd naar zijn eigen gezicht, maar met een twist: als een soort Medusa, met twee verschillende expressies of met een gigantische schotel in zijn onderlip.
Nog eigenaardiger zijn de beeldjes op witte sokkels: hetzelfde extreem lenige mannetje dat als een breakdancer balanceert op een been, met een koffer op zijn rechte rug. Of met zijn oor tegen de grond en een zandloper op zijn knie.
De inspiratie voor zijn zelfportretten deed Groner op tijdens een jaar durende reis door China en Binnen-Mongolië; tezamen vormen ze een visuele verhandeling van het begrip Zelf. “Zijn versleutelde uitbeelding van zowel het persoonlijke als het archetypische overdenkt het symbolische en psychologische, waar bewustzijn raakt met cult en cultuur in de vorming van het idee van een Zelf.”
Ook zonder die wetenschap zijn de maskers en beelden mooi en verfijnd, intrigerend en buitengewoon grappig.
Tinkebell, Girls Rule the World. T/m 16/2 in Torch Gallery, Lauriergracht 94.
Het had een solotentoonstelling moeten worden, maar anderhalve maand voor de opening bedacht kunstenaar Tinkebell (een pseudoniem van Katinka Simonse, Goes 1979) zich, en nodigde ze vijf vrouwelijke, nog tamelijk onbekende collega’s uit hun beste werk te tonen in de groepstentoonstelling Girls Rule the World.
Het gaat om Chantal Rens, Katharina D. Martin, Ashley Zelinsky, Josine Beugels en Suzan Kolen, volgens Tinkebell stuk voor stuk ‘anti-feministen’ en ‘het kwadraat van girl power’. In Torch presenteren zij schilderijen en video’s, collages, opgezette beesten en krantenknipsels (over Tanja Niemeijer en het ceremonieel staatshoofd van Canada dat een rauw zeehondenhartje at).
Maar het meest in het oog springen toch de talrijke borduursels. Suzan Kolen maakte fraaie, humorrijke wandkleden; uit Tinkebells eigen ‘For your pleasure’-reeks zijn talrijke van het internet geplukte foto’s te zien van jonge, naakte meisjes, ‘aangekleed’ met geborduurde bloemen en vogeltjes.
