Galerie – Beeldende kunst in Amsterdam
Mirjana Vrbaski, New Work. T/m 17/4 bij Wim van Krimpen, Hazenstraat 20.
In Verses of Emptiness onderzoekt de Servisch-Canadese, aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag afgestudeerde Mirjana Vrbaski de essentie van portretfotografie. Haar uitgangspunt daarbij is dat leegte het grootste potentieel voor betekenis inhoudt. Haar portretten zijn daarom teruggebracht tot een minimum; de modellen in Verses of Emptiness zijn ontdaan van zo veel mogelijk context, zowel van sociale context als van culturele, zowel qua plaats als wat betreft tijd. Aldus bereiken de gezichten ‘een eerlijkere, essentiëlere staat – een staat waarin een persoon zo hol wordt dat een ander zichzelf in haar kan spiegelen’. Een anoniem model wordt aldus een icoon, bekend en onbekend tegelijk.
Dat mag wat hoogdravend klinken, Vrbaski’s ingetogen, zeg maar gerust serene meisjes- en vrouwenportretten zijn van een hypnotiserende schoonheid. De allermooiste van de nieuwe reeks die nu bij Van Krimpen hangt (op groot formaat, te koop in een oplage van 5), is die van Anna, een meisje dat Vrbaski in haar woonplaats Berlijn van straat plukte. Ze is blond, draagt een neutraal, wit vestje en haar helblauwe ogen blikken zelfbewust in de camera. En als je dan iets langer en beter kijkt, zie je opeens dat ze een snorretje heeft – niet eens een paar haartjes maar een echte…
DoMASSStication. T/m 9/7 in het Lloyd Hotel, Oostelijke Handelskade 34.
Het contrast tussen maatwerk en massaproductie, tussen nostalgie en industrialisatie – daar draait het om op de groepstentoonstelling DoMASSStication (een samentrekking van ‘mass’ en ‘domestication’) in het Lloyd Hotel in het Oostelijk Havengebied. In het restaurant, in de gang naar de toiletten en op vier platforms is werk te zien van 22 (toegepaste) kunstenaars en ontwerpers, voor een groot deel alumni van het Sandberg Instituut.
Er staan beeldjes van gevallen dictators van Arthur de Vries en een mobiele keuken van Maxime Ansiau. Lara Roelsma plukte twee jaar lang foto’s van ene Mark van zijn Facebookpagina en exposeert ze in mooie fotolijstjes. Lida Krul, die de expositie samen met Jennifer de Jonge cureerde, bouwde een oude, gietijzeren naaimachine om tot filmprojector. Daar loopt een diafilm doorheen, met beelden die uit haar eigen jeugd komen maar voor iedereen herkenbaar zijn. Terwijl het verleden wordt geprojecteerd, worden de beelden langzaam maar vernietigd; over plusminus een week heeft de naald van het even frivole als destructieve apparaat de complete film doorboord.
