Focus op reflectie, niet op creatie
Een levensgrote fotocollage, een ‘mixed media’ installatie die de relatie tussen fictie en werkelijkheid onderzoekt, en ‘bewegende zelfportretten’ van drie tienermeisjes op drie iPads. Een ‘filmoefening’ over de vrijheid van meningsuiting, een korte fictiefilm in de stijl van Harold Pinter en een documentair portret van vijf geestelijk gehandicapte dansers – het is allemaal te zien op de eerste Graduation Show van de ‘Master of Film’ van de Nederlandse Film en Televisie Academie, tot en met zondag in bioscoop Het Ketelhuis en het MC Theater in Cultuurpark Westergasfabriek.
Met de ‘Master of Film’ komt een lang gekoesterde wens uit van de Filmacademie en de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten om meer variatie en verdieping te bieden. Dat de opleiding er nu is, is ook het gevolg van druk vanuit Europa, dat graag een gelijkluidender onderwijsstelsel in alle lidstaten ziet, waardoor studenten makkelijker onderwijs in een andere lidstaat moeten kunnen gaan volgen.
De focus van de master ligt, anders dan bijvoorbeeld bij het Binger Instituut, niet op het eindproduct maar op de weg daar naartoe; niet op creatie maar op reflectie. De docenten komen uit verschillende disciplines, en verstaan de kunst om te reflecteren op hun werk – van Nederlandse regisseurs en kunstenaars als Nanouk Leopold en Aliona van der Horst, Louis Andriessen en Freek de Jonge tot buitenlandse filmmakers als Ulrich Seidl en Bruno Dumont.
In maart 2009 begon de eerste lichting aan de tweejarige, fulltime opleiding: negen studenten, geselecteerd uit ruim dertig aanmeldingen. Taatske Pieterson (1978), afgestudeerd aan de afdeling VAV van de Gerrit Rietveld Academie, begon aan de masteropleiding met een vraag naar de rol van de camera op het gedrag van mensen, en het gedrag van mensen in de openbare ruimte. Twee jaar later presenteert ze een fotocollage met een groot aantal separaat gefotografeerde voorbijgangers in de omgeving van haar huis in Zuid-Oost. Het formaat is 11 bij 3 meter; iedereen kijkt recht in de camera. Pieterson spreekt van een “individueel groepsportret”.
Kay Schuttel (1985), afgestudeerd in de afdeling fotografie van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag, onderzoekt de invloed van de media op de manier waarop drie jonge meisjes zich fysiek presenteren. De vorm die ze daarvoor heeft gekozen is passend intiem: op de schermen van drie iPads.
Bart Juttmann (1981), die scenario studeerde aan de Filmacademie en het script schreef voor de ambitieuze, in eigen beheer gemaakte jeugdfilm The Seven of Daran: The Battle of Pareo Rock, wilde onderzoeken op welke manier hij een scenario kon schrijven zodat de cast en de crew beter zouden begrijpen wat hij precies bedoelt. Daartoe maakte hij een korte film, waarvoor hij alles zelf deed: van het script en de productie tot de regie.
En de Serviër Bogomir Doringer (1983), ook ex-Rietveld, kwam binnen met een plan voor een onderzoek naar de transformaties in lichaam en geest van slachtoffers en nabestaanden als gevolg van het gebruik van verarmd uranium in oorlogssituaties. Tegelijkertijd is zijn ‘mixed media’ installatie Hospitality een onderzoek naar de transformaties in beelden van de werkelijkheid en de betekenis van kunstenaarschap.
Geheel in lijn met de doelstelling van de ‘Master of Film’ spreekt Doringer van een ‘work in progress’. Met zijn fraaie presentatie lijkt zijn zoektocht nog lang niet ten einde. Het hybride halfproduct heeft in deze vorm overigens al van verschillende zijde interesse gewekt, onder meer van IDFA’s DocLab.
1e Master of Film Graduation Show. Donderdag 8 t/m zondag 11 september in bioscoop Het Ketelhuis en het MC Theater in Cultuurpark Westergasfabriek.
