IFFR 2014 – Eerste hulp bij filmkeuze
Omdat ik uit eigen ervaring weet dat het niet meevalt je weg te vinden in het uitgebreide festivalprogramma van het IFFR eerst een aantal tips: ik vind Costa da Morte van Lois Patiño erg mooi, Reimon van Rodrigo Moreno heel bijzonder, net als Norte, the End of History van de Filippijnse langfilmer Lav Diaz. A Touch of Sin van Jia Zhang-ke en Heli van Amat Escalante zijn eveneens absolute aanraders; aan Spike Jonze’s Her en Jim Jarmusch’ Only Lovers Left Alive kun je je ook geen buil vallen, en Happily Ever After van Tatjana Božić is ook behoorlijk vermakelijk.
Maar het gros van de titels én de makers zegt ook mij nagenoeg niks. En van de meeste filmbeschrijvingen kan ik ook geen chocola maken. De Roemeense regisseur Corneliu Porumboiu ken ik wel. Die won in 2006 de prijs voor het beste debuut in Cannes met 12:08 East of Bucharest, een tamelijk geniale afrekening met het Ceausescu-verleden. In de minstens zo sterke opvolger Police, Adjective ontleedt Porumboiu op geheel eigen wijze de complexe (morele) dilemma’s waarmee de wetgever, de handhavers en het volk worstelen in het Roemenië ná Ceausescu.
Van de titel van zijn derde film, nu te zien op het IFFR, word je ook niet veel wijzer: When Evening Falls on Bucharest or Metabolism. Volgens de synopsis gaat het over de worstelingen van een filmregisseur en/met zijn hoofdrolspeelster, die tevens zijn vriendin is; even googelen leert dat ie net als de twee voorgangers uit ellenlange takes bestaat. Ik ga zeker kijken.
En verder? Ik wil naar Afscheid van de maan van Dick Tuinder, naar Alan Partridge: Alpha Papa van Declan Lowney en See No Evil van Jos de Putter. Ik ben benieuwd naar Sacro GRA, de verrassende Gouden Leeuw-winnaar van Gianfranco Rosi (El Sicario Room 164), naar Inferno van Yael Bartana en After the Tone van Digna Sinke.
En ik ga wat door het Hubert Bals Fonds ondersteunde films inhalen en opnieuw bekijken, zoals Mysterious Object at Noon van Apichatpong Weerasethakul en Carlos Reygadas’ Japón. En tussendoor loop ik zeker even binnen bij Thomas Bellincks tentoonstelling Domo de Europa Historio en Ekzilo (“Huis van de Europese Geschiedenis in Ballingschap”), die eerder te zien was in Brussel en in het kader van het Europese programma naar het IFFR is gehaald.
Als het tenminste in mijn schema past. En als er nog kaartjes zijn…
