Een podium om te shinen
Koos Buster maakte voor de Bijenkorf een keramieken etalage in aanbouw, als ode aan de etaleurs van het warenhuis. ‘Het moet een beetje wobbly zijn.’
Op de basisschool was Koos Buster Stroucken (30) helemaal niet goed in kleien. Hij vond het ook helemaal niet leuk. Maar dat veranderde toen hij in het basisjaar van de Rietveld zijn voet moest kleien. “Ik heb een vrij lastige voet om te kleien – hoge wreef, aderen, heel verschillende tenen – dus ik was er vrij lang mee bezig. Maar hij leek echt heel goed. Zo ontdekte ik dat iedereen in principe alles kan kleien, alleen duurt het bij de een wat langer dan bij de ander. Als je echt goed bent, doe je het in een uur; als je heel slecht bent kan je er weken over doen, omdat je het nat kunt houden en er altijd mee door kunt blijven gaan. Intussen kan ik behoorlijk goed kleien.” Met een lach: “Ik ben in ieder geval beter in kleien dan ik laat zien.”
Als artist in residence in The Room on the Roof van de Bijenkorf bouwde Koos Buster – zijn achternaam laat hij weg voor zijn werk – een keramieken etalage in aanbouw, als ode aan de etaleurs van het warenhuis dat dit jaar zijn 150-jarig bestaan viert. Het is een soort stilleven, met veel gereedschap dat wordt gebruikt bij het inrichten van etalages – verfroller, hamer, keukentrap, gereedschapskist – en een aantal iconische Bijenkorfproducten: de geglazuurde boltaart met macarons en marsepein, een kalfsleren ‘thick sole sneaker’ van Alexander McQueen, een braadpan van Le Creuset en de Loewe ‘puzzle bag’.
Ook maakte hij twee brandmelders, drie pinterminals en een schoonmaakkarretje, die een plekje hebben gekregen op verschillende afdelingen van de Bijenkorf. Buster – hij draagt het nieuwe Ajaxuitshirt met ‘Buster’ achterop: “Het zijn objecten waar je normaal gesproken aan voorbij loopt. Maar door ze te maken van keramiek geef ik ze een soort podium om te shinen.”
De kunstvorm wordt keramiek genoemd, maar Buster spreekt liever van kleien, omdat dat dichterbij knutselen ligt en hij knutselen erg waardeert. “Als ik een object interessant vind, maak ik eerst een snelle gouache, vaak in één kleur. Die snelle schets wil ik terugzien in het uiteindelijke werk; het moet een beetje wobbly zijn, dan krijgt het persoonlijkheid. Ik zou ook mallen kunnen maken van het oorspronkelijke object, maar dan verliest het zijn charme. Het moet er niet te gelikt uitzien, ik laat mensen graag een beetje lachen.”
Eigenlijk wilde Koos Buster mimespeler worden. Hij deed vier keer auditie voor de mime-opleiding in Amsterdam, maar werd elke keer afgewezen. Toen adviseerde zijn broer, die destijds op de Design Academy in Eindhoven zat, hem om iets met zijn handen te gaan doen. Buster werd vervolgens wel aangenomen op de Rietveld Academie, waar hij na het basisjaar koos voor keramiek. “Ik vond alles leuk en dacht: ik ga eerst voor een materiaal en als ik dat dan beheers, switch ik naar een autonome opleiding. Maar ik ontdekte dat de mogelijkheden van keramiek schier onbegrensd waren.”
Hij studeerde af met het Koos Buster Museum, met een groot aantal ‘sierborden van alles wat ik niet leuk vind’, met onder meer een cruiseschip, 9/11, een glas melk, witlof, de sneldienst naar Terschelling en een aantal quotes. De serie loopt nog steeds. Bij Galerie Fleur & Wouter hangen nu porseleinen borden met klungelige portretten van onder anderen Cristiano Ronaldo, Lil’ Kleine (‘een etterbakkie’), Johan Derksen en Gerdi Verbeet.
“Zij is de enige aan wie ik niet echt een hekel heb door wat ze doet of wie ze is. Mijn vriendin vond ook dat ik haar eruit moest laten, want ze zit in het Nationaal Comité 4 en 5 mei, maar er is één ding waar ik me enorm aan stoorde, namelijk hoe ze zich gedroeg als tafeldame bij De Wereld Draait Door. Daar speelde ze altijd een beetje een naïevige rol: ‘O, dat snap ik niet… Ah, dat is zeker iets van de jonge generatie.’ Dat irriteert me ook aan mijn moeder, als ze bezig is met haar telefoon of de computer. Dan denk ik: als je nou effe oplet, dan leg ik het uit en snap je het gewoon.”
Zijn werk is op dit moment, behalve in de Bijenkorf en bij Galerie Fleur & Wouter, ook te zien in een groepsshow bij galerie Martin van Zomeren (onder meer een sierbord met Thierry Baudet die op zijn vleugel ligt), op de kunstbeurs Unfair in de Zuiveringshal op Westergas, en in het Nationaal Glasmuseum in Leerdam, dat hem eerder dit jaar een ‘glasstipendium’ toekende. “Ja, het gaat goed,” beaamt Buster. “Het bordje met de tekst ‘Laksheid’ is aangekocht door Museum Voorlinden. Maar mijn subsidieaanvraag bij het Mondriaan Fonds is afgewezen.”
In Leerdam ontdekte Buster onder de hoede van een meesterglasblazer glas als materiaal, maar hij is ook nog lang niet uitgekeken op keramiek. “Ik zou ook graag een werkende graafmachine maken of een tank – enorme dingen, waarvan iedereen denkt: dat kan helemaal niet. Ik heb nog voldoende ideeën, maar dit zijn zulke kostbare projecten dat ze eigenlijk alleen maar in opdracht kunnen.”
Room on the roof is de kunstenaarsresidentie op het dak van de Bijenkorf, waar kunstenaars, schrijvers, muzikanten, architecten en ontwerpers gedurende een bepaalde periode werkzaam mogen zijn. Onder anderen Maarten Baas, Charlotte Mutsaers, Arjen Lubach, Irma Boom, Jan Rothuizen, Typhoon en Sarah van Sonsbeeck gingen Koos Buster voor op deze plek ‘voor reflectie, creatie en een platform voor nieuwe ideeën’ in het hart van de stad.
De installatie Etalage in aanbouw is t/m 14/9 te zien in de Bijenkorf; De Wachtkamer van Roos Buster t/m 27/9 in Glasmuseum, Leerdam. Werk van Koos Buster is t/m 23/8 ook te zien op de kunstbeurs Unfair op Westergas, in de expositie Ongemak bij Galerie Fleur & Wouter (t/m 23/8 ) en in de groepsshow The Populist bij Martin van Zomeren (t/m 15/8).
