Dheepan van Jacques Audiard bekroond met de Gouden Palm
Het indringende migrantendrama Dheepan van de Franse regisseur Jacques Audiard is op de slotceremonie van de 68e editie van het festival van Cannes bekroond met de belangrijkste prijs, de Palme d’or.
“Ik ben enorme geraakt”, zei de laureaat nadat hij de palm had ontvangen uit handen van de juryvoorzitters Joel en Ethan Coen. “Ik wil graag mijn acteurs bedanken, zonder wie deze film er niet zou zijn geweest. En ik wil Michael Haneke bedanken omdat hij dit jaar geen film heeft gemaakt.” Met zijn grapje refereerde de 63-jarige Audiard aan het feit dat de Oostenrijkse regisseur hem in 2012 en 2009 met Amour en Das weisse Band had afgetroefd in de strijd om de Gouden Palm; Audiards melodrama De rouille et d’os greep helemaal naast de prijzen, voor Un prophète ontving Audiard de Grand Prix. In 1996 had hij in Cannes ook al de prijs voor het beste scenario gewonnen met Un héros très discret.
In Dheepan doen drie Tamil-vluchtelingen uit Sri Lanka alsof ze een gezin zijn om kans te maken op een verblijfsvergunning. Ze belanden in Le Pré, een buitenwijk van Parijs waar drugscriminelen de dienst uitmaken. De hoofdrol wordt gespeeld door de onbekende acteur en schrijver Jesuthasan Antonythasan, die net als Dheepan als oud-strijder van de Tamil Tigers in Frankrijk terechtkwam. De film wordt dit najaar door Lumière in de Nederlandse bioscopen uitgebracht.
Dheepan werd vooraf niet als groot kanshebber beschouwd; de film werd weliswaar goed ontvangen door de critici, maar wordt niet tot Audiards beste werk gerekend. “Wij vonden het allemaal een prachtige film,” zei juryvoorzitter Ethan Coen na de uitreiking. “Wij zijn geen filmcritici”, benadrukte zijn broer Joel. “We zijn kunstenaars die hebben bekeken wat we wilden bekronen in elk van de inzendingen.” Hij voegde eraan toe dat de negenkoppige jury sommige films meerdere prijzen had willen geven, maar dat het juryreglement dat nu eenmaal in de weg staat.
De Grand Prix, die wordt gezien als de tweede prijs, ging naar Saul fia van de Hongaar László Nemes (38), waarin een Sonderkommando een dag lang van zeer dichtbij wordt gevolgd tijdens zijn verschrikkelijke werk in het vernietigingskamp Auschwitz. Saul fia werd ook bekroond met de Fipresci-prijs, de onderscheiding van de internationale filmcritici, maar greep naast de Camera d’or, de prijs voor het beste debuut die door een aparte jury wordt vergeven. Die ging verrassend naar La tierra y la sombra van César Augusto Acevedo, een Colombiaanse film die werd gecoproduceerd door het Amsterdamse Topkapi Films.
Er was nog een Nederlands succesje: de originele tragikomedie The Lobster van de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos, gecoproduceerd door het Amsterdamse Lemming Film, werd bekroond met de Juryprijs, zeg maar de bronzen medaille. De Taiwanese meester Hou Hsiao-hsien werd onderscheiden als beste regisseur voor zijn even fijnzinnige als epische, in de Tang-dynastie gesitueerde martial arts-drama The Assassin; de prijs voor beste script ging naar het euthanasiedrama Chronic van de Mexicaan Michel Franco.
Hoewel het enorme Franse aandeel in de officiële selectie op weinig waardering van de filmkritiek kon rekenen, waren er naast de hoofdprijs voor Dheepan nog twee opvallende prijzen voor Franse acteurs. Vincent Lindon werd onderscheiden voor Le loi du marche; de jonge Amerikaanse Rooney Mara werd bekroond voor haar rol in Todd Haynes’ prachtige, vooraf als grootste kanshebber voor de hoofdprijs aangemerkte melodrama Carol. Mara moest de prijs delen. Niet met haar tegenspeelster Cate Blanchett, zoals alom werd verwacht, maar met Emmanuelle Bercot, die de hoofdrol speelt in het weggehoonde Franse liefdesdrama Mon Roi – en tevens tekende voor de regie van de buiten competitie vertoonde openingsfilm La tête haute.
De 86-jarige nouvelle vague-veteraan Agnès Varda kreeg nog een Palme d’or d’honneur voor haar hele oeuvre. De L’Oeil d’Or, een nieuwe prijs voor de beste documentaire, was voor Allende, mi abuelo Allende van de Chileense Marcia Tambutti. En de Palm Dog, de prijs voor de beste performance van een hond, ging naar de maltipoo Lucky in Miguel Gomes’ fraaie, ruim zes uur durende drieluik As mil e uma noites, een geactualiseerde, maatschappijkritische bewerking van de vertellingen van Duizend-en-een-nacht.
