jpekker

De Zuid-Koreaanse president was ontroerd

Premier Mark Rutte is er niet bij als vandaag in Seoul de G20 Business Summit van start gaat. Maar er is wel een andere Nederlander present. Computerkunstenaar Eelco Brand is gevraagd een werk te maken voor de openingsavond. De vier minuten montage van een aantal van zijn computeranimaties, met zelf verzonnen, digitaal ontworpen natuurlijke omgevingen, wordt vertoond op een projectiescherm van 16 bij 4 meter. Voor een publiek bestaand uit de belangrijkste CEO’s ter wereld en de leiders van de twintig grootste economieën. Brand: ‘De Zuid-Koreaanse president Lee Myung-bak heeft de film al gezien. Naar verluidt was hij ontroerd.’

De eenmalige vertoning is tot stand gekomen in samenwerking met galerie Lumière in Seoul, die Brand sinds 2004 vertegenwoordigt in Korea. ‘Die ligt in een wijk met allemaal ambassades; ze hebben blijkbaar goede contacten.’ In het filmpje, A New Day getiteld, vallen enorme regendruppels tussen grassprieten, dwarrelen sneeuwvlokken naar beneden en zweven vlokken door een digitaal sparrenbos de hemel in. Op de geluidsband klinkt muziek van de jonge pianist Hannes Minnaar. Een verhaal is er niet, een duidelijke chronologie evenmin; A New Day betekent een meditatieve, zeg maar gerust contemplatieve start van de G20.

‘From the Netherlands I send you virtual constructions for a moment of contemplation, wish you wisdom’, zegt Brand aan het begin tot zijn gevolg. Tot slot van de avond wordt een korte animatie vertoond waarin een braam in close up zijn vruchten wegspuit. ‘Een gek filmpje. Daar vroegen ze om, opdat iedereen een beetje blij naar huis gaat.’

Wat het effect van zijn werk zal zijn, kan Brand moeilijk bevroeden. ‘Maar het is een bijzonder publiek, bestaand uit machtige CEO’s, zakenmannen en representanten en diplomaten uit vele landen. Mensen die ver af staan van het beeldende kunstwereldje. En het is geen schilderij op de gang, hè. Het dwingt je tot kijken. Ik ben geen politiek activist, ook niet in mijn werk, maar ik vind het wel grappig dat een Nederlandse kunstenaar wél aan tafel terecht komt met de machtigste mensen ter wereld, terwijl het de regering die zijn middelvinger opsteekt naar de kunst niet is gelukt.’