De werkelijkheid verzin je niet (slot)
Crazy van Heddy Honigmann
Heddy Honigmanns Crazy werd in 1999 op het International Documentary Filmfestival (dat werd toen nog aan elkaar geschreven) Amsterdam genomineerd voor de hoofdprijs, de Joris Ivens Award. Ze won niet; de prijs ging naar John Appels André Hazes – zij gelooft in mij; Honigmann kreeg wel de publieksprijs, en verklaarde dat die haar eigenlijk dierbaarder was: het publiek is immers het allerbelangrijkste.
Crazy maakt nu kans op de titel ‘Beste IDFA-documentaire van de afgelopen tien jaar’, samen met Desi van Maria Ramos (de winnaar van de ‘Audience Award’ in 2000), Offspring (2001), Michael Moore’s Bowling for Columbine (2002), My Flesh and Blood (2003), The Yes Men (2004), Sisters in Law (2005), We Are Together (2006), To See if I’m Smiling (2007) en RiP – A Remix Manifesto, vorig jaar winnaar van de Audience Award.
De ‘genomineerde’ films zijn de afgelopen dagen uitgezonden op Nederland 2 – niet eens midden in de nacht. En er werden nog meer fraaie documentaires uitgezonden, van Episode 3: Enjoy Poverty en Sweety tot Moeder Dao en Ontwerpen in vrijheid, het portret dat Lex Reitsma maakte van Jan Bons, de ontwerper van het bijna uit het straatbeeld verdwenen IDFA-logo.
Ook de actualiteiten- annex praatprogramma’s lieten zich niet onbetuigd: IDFA-bestuursvoorzitter Derk Sauer mocht opdraven in DWDD; NOVA had regisseur Zippi Brand Frank en een van de hoofdrolspelers uit Google Baby; filmresearcher Gerard Nijsen (Farewell) kreeg in De Wereld Draait Door een veer in de bips gestoken; en advocaat Willem Anker mocht in Pauw & Witteman zijn mening over tbs geven naar aanleiding van het indrukwekkende Longstay. Adelheid Roosen (Mam) zat in DWDD, de gezusters Ilse en Femke van Velzen (Weapon of War) waren te gast bij P&W; John Appel (The Player) was bij DWDD, enzovoort, et cetera… Als klap op de vuurpijl was er het dagelijkse IDFA Journaal, gepresenteerd door Sarah Meuleman. Op primetime!
Buitenlandse IDFA-gasten die op hun hotelkamer de televisie aanzetten, moeten welhaast tot de conclusie zijn gekomen dat de Publieke Omroep het walhalla is voor de documentaire. Niet dus, het feestje duurt slechts twee weken. Tegen de tijd dat ze hun koffers weer hebben gepakt, wordt de documentaire ook weer naar de randen van de nacht verbannen. Terwijl het juist zo fijn zou zijn als er op een Christelijk tijdstip documentaires op televisie worden uitgezonden zijn als er géén IDFA is…
De Keuze van de kijker wordt zaterdagavond uitgezonden op Nederland 2.
