De Titaantjes van G4 schilderen de actualiteit
Het zou informatiever zijn om te vertellen waar de werken wél te zien zijn, maar het is natuurlijk wel prikkelend, de tentoonstellingstitel ‘Nu niet in het Stedelijk’, die pontificaal staat vermeld op de posters die in groten getale in de stad zijn verspreid. Nu niet in het Stedelijk – dat geldt voor het leeuwendeel van het enorme Amsterdamse aanbod aan hedendaagse kunst.
Niet in het Stedelijk dus, maar in een statig, maar vervallen pand aan de Raamgracht, dat leeg staat sinds de Weekbladpers er is vertrokken. Zo’n tachtig schilderijen, collages en tekeningen hangen er, gemaakt door de G4, kort voor de ‘Gang of Four’, een kunstenaarscollectief bestaande uit Aldert Mantje, Toon den Heijer, Peter Kempff en Menno Schenk.
Zij werkten de afgelopen twee jaar eendrachtig aan dezelfde doeken. Of preciezer: ze versleepten de doeken waaraan ze wilden werken van het ene G4-atelier op de Albert Cuyp naar het andere op de Oudezijds Voorburgwal, en deden de ingrepen die zij meenden te moeten doen. Wat van wie is, is lang niet altijd te zien en doet er ook niet toe.
De tentoonstelling begint met het einde: een schilderij als een filmstill, met een cowboy en een indiaan. Boven hun hoofden zweeft de tekst ‘The End’. Daarna volgt een eindeloze reeks ‘journalistic paintings’, werken die voor een belangrijk deel zijn gebaseerd op (kranten)foto’s, dus ontstaan vanuit de actualiteit, maar tegelijkertijd ook een herinterpretatie van die actualiteit.
‘The Battle of San Romano’ is een serie over strijd, oorlog en de onzin hiervan; de doeken tonen geruïneerde tanks en onderzeeërs, wapens, dictators en soldaten in uitgesproken kleuren. ‘Proof of God’ gaat over het Godsbewijs van Gödel, het ‘fenomeen religie’ en de hemel zoals wij die denken te kennen, wat volgens de G4 een verouderd concept is. De locatie – een Jezuïtische schuilkerk op de eerste verdieping – is zo mooi dat het afleidt.
In ‘How the West Was Won’ wordt de cultivering van Amerika onder handen genomen (denk: cowboys en indianen, woestijnen en verlaten highways, buffels en cactussen); met ‘The Regegades’ worden illustere kunstenaars bedoeld als Theo van Gogh, Rob Scholte, Louise Bourgeois, John Cassavetes en Pier Paolo Pasolini. Bien étonnés de se trouver ensemble. Hun popart-achtige portretten zitten boordevol symbolen, veelkleurige motieven en andere frutsels.
Het enorme Titaantjes-gehalte van ‘Nu niet in het Stedelijk’ blijkt ook uit de fake-recensies die bij de entree hangen. “The Battle of San Romano van de G4 is niks meer dan een gimmick” zou Joost Zwagerman hebben geschreven; Jhim Lamoree spreekt van “een zinloze exercitie”. De uitsmijter is van Het Parool-columnist Theodor Holman: “Ik realiseer me dat domheid grenzen heeft, maar deze misselijkmakende aanslag op de goede smaak moet worden verworpen als pure middelmaat. Ik hoop dat de vier hoe ze zichzelf ook noemen hun kolossale vergissing inzien.”
Nu niet in het Stedelijk. Schilderijen, collages en tekeningen van de G4. Raamgracht 4. T/m eind april te bezichtigen op afspraak.
