De performance is alomtegenwoordig op de Rietveld Academie
Waltz of the Matinées van Francesca Burattelli. Foto: Rink Hof
‘Mild Applause’ staat er op een enorm bord voor de Gerrit Rietveld Academie. Er pal naast staat een strakke houten kom, die aan de binnenkant is afgewerkt met metalen baleinen. Het is een skatebaan en klankkast ineen, gemaakt door Mees van Rijckevorsel, student ‘inter-architecture’.
Tijdens de Graduation Show halen twee skaters halsbrekende toeren uit in het fraaie bouwwerk. Hun boards vlogen aanvankelijk alle kanten op, want de baan is eigenlijk te klein, een geldkwestie. Maar na wat oefenen klinkt het ratelende geluid dat Van Rijckevorsel – zelf skater – wilde reproduceren omdat het zo lekker klonk toen hij op de trappen bij CS skate aan het skaten was.
Woensdagmiddag werd de eindexamenshow van de Gerrit Rietveld Academie geopend door Zoro Feigl, die er acht jaar geleden afstudeerde, een dag later zijn diploma is kwijtgeraakt en vervolgens furore maakte met bevreemdende, kinetische objecten die de natuurwetten tarten. Hij deed het met een zelfgebouwde machine, die de kurken uit negen flessen Cava trilde. “Let the fun begin,” zei Feigl toen het vocht rijkelijk vloeide.
De eindexamenshow bevat werk van 186 studenten uit alle hoeken van de wereld, in de meest uiteenlopende richtingen. Waarbij het lijkt of er nauwelijks nog ‘gewoon’ wordt geschilderd of gefotografeerd; het is één grote conceptuele kruisbestuiving. En de performance is alomtegenwoordig.
Laura Klinkeberg, afgestudeerd in Jewelry, spreekt van een ‘vormgegeven ritueel’. Zij maakte een gifgroene, ruim 400 kilo wegende organische ‘draagmuur’ van calciumcarbonaat bewerkt met olijfzeep. Op gezette tijden gaat de kunstenaar, gekleed in een even groene creatie, in haar creatie hangen. Het werk draagt dan een mens, zoals een mens een sieraad kan dragen. Het vergt overgave, aldus Klinkenberg, die ook anderen heeft uitgenodigd om te komen hangen.
De Vlaamse Beeld & Taal-studente Charlien Adriaenssens houdt het dan weer op een ‘interventie’. In een lokaal vol intrigerende schilderijen en Michel Gondry-achtige knutselwerken leest Adriaenssens – op haar T-shirt staat ‘no time to waste’; over haar hoofd heeft ze een rode, Pussy Riot-achtige bivakmuts; – een zelf geschreven tekst voor die aan een verfroller bungelt.
De zondvloed begint (bij ons) heet het, en het gaat onder meer over een zoon met een duikboot, die weigert zijn vader te redden als de zondvloed komt en voor straf een acute blaasontsteking krijgt van God, waardoor hij verdrinkt in zijn eigen duikboot. Terwijl ze vertelt schuifelt een houtje-touwtje-landschap over een stippellijn op de vloer. Er blijkt een collega-student onder te zitten.
Al even onnavolgbaar én bijzonder is het werk Denkpiste A t/m C van Lotte Landman, die zich afvroeg wat de dwarsdoorsnede is van een muziekstuk. Letterlijk. Geleid door haar fascinatie voor de tegenstrijdigheid van het categoriseren, meten, berekenen en verwoorden van een gedachtewereld die zich juist niets van dergelijke kaders aantrekt, liet ze een nieuwe, gehalveerde partituur maken van het circusnummer Entry of the Gladiators. Uitgevoerd door een zelf samengesteld fanfareorkest klinkt het als moderne muziek: vreemd, atonaal, maar best te doen.
In het TNT Gebouw aan de andere kant van de straat doen VAV-studenten malle dansjes met eieren van papier-maché, en zing-zegt Francesca Burattelli oude hits aan elkaar – van Heroes tot Do you really want to hurt me. Onderwijl wringen twee stuurs voor zich uit kijkende, in het zwarte geklede jonge vrouwen zich in allerlei bochten, terwijl ze met enorme witte handschoenen aan meterslange snaren hangen. Wat wil de kunstenaar ons in hemelsnaam zeggen? Ze wil ons toch iets zeggen?! “I’m just a soul whose intentions are good. Oh Lord, please don’t let me be misunderstood” zingt ze.
De performance van Mie Frederikke Fischer Christensen en Margaux Parillaud kan ook gemakkelijk verkeerd begrepen worden. De brunette Fischer Christensen verzet de ene na de andere gekleide vaas in een modernistische, uit restmaterialen opgetrokken loft. Plotseling wordt ze door de blonde Parillaud met een vaas op haar hoofd geslagen. Ze zijgt neer, waarop Parillaud al even neurotisch vazen begint te verzetten. Als Fischer Christensen weer bij haar positieven komt, begint een catfight, waarbij muren en vazen sneuvelen. En dan is het afgelopen. Well now, it looks as if you are armed for battle heet de aanstekelijke soap opera. Na afloop klonk een bescheiden applaus.
De Graduation Show van de Gerrit Rietveld Academie, Frederik Roeskestraat 96. T/m 5/7.
