Cannes kan niet zonder reuring
Kort nadat bekend was gemaakt dat Asif Kapadia’s Amy was geselecteerd voor het festival van Cannes, distantieerde haar familie zich van de documentaire over de vier jaar geleden aan een alcoholvergiftiging overleden Britse zangeres Amy Winehouse. Amy was ‘misleidend’ en ‘uit balans’, stelden vader Mitch Winehouse cum suis in een verklaring.
De film was direct een van de ‘hottets tickets’ van het festival. Want Cannes is gek op reuring. Sterker: Cannes kan niet zonder reuring. Dus wordt er nu ook al uitgekeken naar de komst van het Franse bête noir Gaspar Noé, die voor het festival liet weten dat hij hoopt dat mannen een stijve zullen krijgen en vrouwen nat zullen worden tijdens het kijken naar zijn nieuwste film Love.
En dus dook de wereldpers op Cate Blanchett, die in Todd Haynes’ prachtige, in de jaren ‘50 gesitueerde melodrama Carol een onmogelijke liefdesrelatie heeft met een door Rooney Mara gespeeld winkelmeisje. In een interview met het Amerikaanse filmvakblad Variety zou Blanchett – getrouwd, vier kinderen – namelijk hebben gezegd dat ze tal van seksuele relaties met vrouwen heeft gehad. Haar woorden waren uit hun verband getrokken, meldde Blanchett op een drukbezochte persconferentie in Cannes. “Maar in 2015 zou het eigenlijk helemaal niemand iets moeten uitmaken,” voegde ze er met een zucht aan toe.
In het weekeinde is het topdrukte in Cannes. Inwoners en dagjesmensen staan uren bij de rode loper en de uitgangen van de hotels te wachten om een glimp van de sterren op te vangen – de allergrootsten zijn er dit jaar overigens niet, heel veel zijn het er evenmin.
Buiten het zicht wordt er in Cannes ook – en misschien wel eerst en vooral – in nieuwe films gehandeld. Vooral in films die nog moeten worden gemaakt. In alle vormen en maten. Ze worden aangeprezen in met posters en flyers behangen stands en paviljoens van landen en regio’s en sales agents en producenten uit alle hoeken van de wereld.
Op de markt van Cannes waren welgeteld 50 seconden te zien van The Red Turtle, de eerste avondvullende animatiefilm van Michael Dudok de Wit (die een Oscar won voor Father and Daughter), geproduceerd door de befaamde Japanse Ghibli Studio. Op de Croisette, de altijd verstopte verkeersader van Cannes, is aan de gevel van een van de vele luxe appartementen die tijdens het festival dienst doen als kantoor van de sales agents, een enorm doek bevestigd met het gezicht van de Franse ster Isabelle Huppert. Daarmee wordt aandacht gevraagd voor de nieuwe film van Paul Verhoeven, het met Frans geld gemaakt verkrachtingsdrama Elle.
Er is een documentaire in de maak over de jonge jaren van regisseur David Lynch, er wordt geleurd met de laatste, onafgemaakte film van Orson Welles. Er is een documentaire gemaakt over de Dalai Lama (‘The World Champion of Peace’), er wordt gewerkt aan een film over Charlie Hebdo: I Am Charlie. Voor geïnteresseerde buyers kunnen privévertoningen worden georganiseerd.
Het zijn lang niet alleen artistieke hoogstandjes op de markt in de kelder van het festivalpaleis. In tegendeel, er gaan veel films rond die het ‘echte’ festival van Cannes nooit en te nimmer zullen halen. Zoals Exodus to Shanghai, een actie-avonturenfilm gecombineerd met een liefdesverhaal, gebaseerd op ware feiten over Dr. Ho, de Chinese Schindler’. Of Sky Sharks, ‘The Ultimate Zombies Riding Flying Sharks Movie’, over door de Nazi’s genetisch gemanipuleerde haaien die alleen kunnen worden gestopt door gereanimeerde Amerikaanse Vietnamstrijders.
Er is een speciale plek ingericht voor korte films: The Short Film Corner. Het is er iedere dag weer een drukte van belang. Er wordt niet geselecteerd, in principe kan iedereen zijn korte film insturen, er worden alleen bepaalde films uitgesloten op formele gronden. Deze editie bevat de ‘digitale filmbibliotheek’ ruim 2200 titels. Ze kunnen worden bekeken in kleine cabines, producenten kunnen ook een zaaltje afhuren. De ‘mini screening rooms’ in de Short Film Corner hebben drie stoelen, maar als er meer geïnteresseerden zijn, mogen die ook op de grond zitten.
In de Short Film Corner zijn ook 39 Nederlandse producties te zien, waaronder het voor een Oscar genomineerde animatiefilmpje A Single Life van Job, Joris & Marieke en Alice, het regiedebuut van actrice Hanna Verboom. Hoeveel belangstelling er is voor Alice (de Nederlandse titel luidt Het cadeau) weet Verboom niet, vertelde ze zondagavond. “Ik voel me hier zelf ook een beetje Alice in Wonderland. Er is een Engels kortfilmkanaal geïnteresseerd, verder weet ik de cijfers niet precies. Ik probeer hier vooral te netwerken. Ik heb al mensen gesproken hoor, maar vooral Nederlanders in verband met nieuwe regieprojecten.”
Dan moet ze weg; een bevriende Nederlandse producent heeft een mini screening room voor haar gehuurd. Voor de deur staan vier mensen te wachten. Nederlanders.
