Cannes jour 7, mardi 20 mai
Tijdens het festival krijg ik met enige regelmaat mails dat distributeurs een nieuwe film hebben verworven. En dat er dus ‘nieuwe’ interviews mogelijk zijn. Cinemien meldde trots de aankoop van Charlie’s Country van de Australische regisseur Rolf de Heer. Cinéart – dat al acht films uit de verschillende programmaonderdelen had voordat het festival begon, waaronder maar liefst vijf competitietitels – meldde eerst de aanschaf van de prachtige Turkse praatfilm Winter Sleep, en een dag later de koop van Abderrabahme Sissako’s Timbuktu en Naomi Kawase’s gevoelige Futatsume no mado.
Het betekent dat intussen 16 van de 18 competitietitels in de Nederlandse bioscopen worden uitgebracht. Waarvan 8 door Cinéart; het lijkt erop dat ze er verzekerd van willen zijn dat de Gouden Palm er ook tussen zit…
Hoe dan ook, ik had zelf al interviews geregeld met Bilge Ceylan en Sissako, maar met Naomi Kawase heb ik toch ook nog maar even een afspraak gemaakt, hoewel het mijn ervaring is dat interviews die uit het Japans moeten worden vertaald meestal wat moeizaam gaan en er sowieso weinig klaarheid wordt gebracht in de vele vragen die ik vaak heb naar aanleiding vanwege de cultuurverschillen.
Er kunnen ook andere redenen zijn een maker niet te interviewen: David Cronenberg komt binnenkort naar Nederland voor het grote retrospectief in EYE en dan is er veel meer tijd om met hem te spreken. Nuri Bilge Ceylan komt eind van de maand wellicht naar het Rode Tulp Film Festival in Rotterdam. Maar misschien ook wel niet, en dan heb ik ’m maar vast gesproken…
Ik las dat Prins Albert van Monaco, die zo werden gemist op de openingsavond van het festival, 3 juni naar Nederland komt voor de opening van een expositie over zijn moeder, prinses Gracia, in Paleis het Loo in Apeldoorn. Zal iemand hem daar ook nog even naar Grace of Monaco durven vragen?
Ik las ook dat Dominique Strauss Kahn toch een rechtszaak overweegt tegen de makers van Welcome to New York. Volgens zijn advocaat is DSK ‘heartbroken and terrified’ door de film die hij nog niet heeft gezien en ook niet zal gaan zien. Regisseur Abel Ferrara is (nog) niet onder de indruk: “Ik ben een kunstenaar. Ik heb vrijheid van meningsuiting. Ik kom uit Amerika, het land van de vrijheid en het thuis van de dapperen”.
Benieuwd of DSK ook actie gaat ondernemen tegen een andere film over zijn escapades, DSK Unauthorized van Damian Chapa, die wordt aangeboden op de markt. ‘He was head of the IMF. He would have been the next president of France. One moment would change it all.’ Tsja, het artwork ziet er nog goedkoper uit dan dat van Welcome to New York.
In de Nederlandse stand viel mijn ook nog op een flyer met een fraaie actiefoto van een jonge Johan Cruyff. ‘Soccer Messiah’ staat er onder zijn naam, en ‘In some way I’m probably immortal…’. Leuk, dacht ik, er wordt een documentaire over Cruijff gemaakt. Het bleek promotiemateriaal voor Pim van Hoeve’s tv-serie Johan, met Reinout Scholten van Asschat als Cruijff en Bracha van Doesburg als zijn Danny… Is dat wel zo verstandig; Cruyff dreigt bij de minste of geringste schending van zijn merk- en beeldrecht toch ook met een rechtszaak?!
Films van vandaag: het mooie Deux jours, une nuit van de Dardennes en Lost River van de Amerikaanse acteur Ryan Gosling, een hysterische kruising tussen Blue Velvet en Only God Forgives. Er hebben dit festival nog niet zulke lange rijen gestaan, maar bij een speciaal ingelaste persvoorstelling zaten we maar met zijn zessen.
En ook vandaag weer een paar fijne interviews gedaan, onder anderen met Viggo Mortensen (de producent, componist en hoofdrolspeler van Lisandro Alonso’s zeer bijzondere Jauja, die ineens een paar woorden Nederlands tegen me sprak toen hij het had over een Jauja-schilderij van Pieter Bruegel: “Liekerland, Lukerland?”), Mia Wasikowska en Pascale Ferran, die oververmoeid was en haar stem kwijt, wat haar niet belette om tijdens het half uur durende interview 5 Lucky Strikes te roken…
