Cannes jour 10, vendredi 23 mai
Vanochtend om half 9 werd de achttiende en laatste competitiefilm vertoond: Sils Maria van Olivier Assayas, met Juliette Binoche als wispelturige actrice en Kristen Stewart als haar parmantige assistente. Ik kan het na een uur niet meer aanzien, dat getrut over acteren, maar het is vast een prima film op een regenachtige dinsdagavond in Kriterion 2 ofzo. Maar competitie Cannes? Misschien zijn mijn maatstaven wel te hoog; films die hier met moeite 3 sterren krijgen worden later in Nederland vaak opvallend goed ontvangen…
In mijn postvakje vond ik nog een persbericht waarin Chanel trots meldde dat Assayas’ droom om op 35mm te draaien was vervuld in ruil voor product placement. “I only had a few scenes to establish the main character and her iconic status”, aldus Assayas in het persbericht. “By linking het wih a house like CHANEL early on in the story was an obvious shortcut.” Tsja,
Interessante persconferentie bijgewoond van Andry Zvyagintsev cum suis. Terwijl Zvyagintsev vertelde over vodka en zijn gesprekken met de Russische Minister van Cultuur, vroeg hoofdrolspeler Alexey Serebriakov zich hardop af waar de dichtstbijzijnde bar was.
Vervolgens was de vloer voor Quentin Tarantino, de enige regisseur, zoals festivaldirecteur Thierry Frémaux kwam vertellen, die in de lange geschiedenis van Cannes een persconferentie gaf terwijl er geen nieuwe film van hem draaide.
Tarantino was naar Cannes gekomen om introducties te verzorgen bij het 20 jaar oude Pulp Fiction, in 1994 bekroond met de Gouden Palm, en bij de 50 jaar oude slotfilm A Fistful of Dollars van Sergio Leone.
Tarantino vertelde over zijn liefde voor 35mm en afkeer van digitaal, over de waarde die hij aan de Palme d’Or hecht en over de roem, die hem geen angst inboezemt. “Ik voel geen druk door alle prijzen en lof. Maar er is natuurlijk altijd druk als ik een film maak. Ik wil dat mensen veel van me verwachten. Dat mensen uitkijken naar mijn nieuwe film. Dat deed ik ook, als een van mijn favoriete regisseurs weer een nieuwe film had aangekondigd. De nieuwe Brian de Palma? Ik telde de maanden, weken en dagen af. Nog zes dagen tot Scarface, nog vijf dagen tot Scarface… De dagen voor de première droomde ik van Scarface! En als de film dan draaide, zat ik bij de allereerste voorstelling op de allereerste dag. En vervolgens liep ik de hele dag na te denken, om dan nog een keer naar de midnightshow te gaan. Dat soort opwinding houdt filmmakers in leven. Ik vind het fantastisch dat mensen veel verwachten van mijn nieuwe film. Als het ze niets uit zou maken, dat zou pas erg zijn!”
Vervolgens interviews gedaan met Zvyagintsev en het Canadese wonderkind Xavier Dolan, die aankondigde dat hij voorlopig stopt met filmen en teruggaat naar school. Daarna fluks door naar de prijsuitreiking van de FIPRESCI, de internationale organisatie voor professionele filmcritici en –journalisten. Zij bekroonden Winter Sleep van Nuri Bilge Ceylan (uit de Gouden Palm-competitie), Jauja van Lisandro Alonso (Un Certain Regard) en Love at First Fight van Thomas Cailley (Quinzaine des réalisateurs). Abderrahmane Sissako kreeg de prijs van de Oecumenische jury voor Timbuktu.
Lang staan praten met Ilse Hughan, de Nederlandse producente van Jauja, en met oud_FRR-directeur Simon Field, die dit najaar een nieuwe film van Apichatpong Weerasethakul hoopt te gaan produceren.
Toen kwam er een vrouw naast me staan, die vertelde dat ze na haar scheiding naar Frankrijk is verhuisd, ze net was vertrokken bij een bedrijf waar ze werkte aan de verbetering van olietankers, dat dat bedrijf haar uitvinding had gestolen, en dat ze nu filmscenario’s schrijft en plannen voor een kortfilm aan had. Ze stond in direct contact met engelen, als ik het goed begrepen heb, en als ze naar de zee kijkt, begint er voor haar ogen een film.
Het was tijd om naar huis te gaan. Hoog tijd.
