Cannes dag 7 – dinsdag 17 mei
Kort voor het festival werd met veel bombarie Hands of stone aan het programma toegevoegd, een boksfilm van de Panamese Amerikaan Jonathan Jakubowicz. De reden? Robert De Niro, de ster uit de iconische boksfilm Raging bull, speelt Ray Arcel, een bokscoach die in de jaren ‘70 de Panamese middengewicht Roberto Duran (Edgat Ramirez) naar grote hoogte stuwde.
Een paar dagen geleden werden de persvoorstellingen weer geschrapt. Ook de persconferentie ging niet door, De Niro deed in Cannes alleen een photo call. Naar het waarom kan slechts worden gegist, de anders zo adremme persafdeling heeft mijn mail nog niet beantwoord. Ook mijn vraag of ik dan de officiële vertoning kon bijwonen – ik heb mijn pak niet voor niets meegenomen – werd ook niet beantwoord.
Het selectiebeleid van het festival van Cannes is soms onnavolgbaar. Sommige films moeten wel zijn geselecteerd omdat er sterren aan meedoen die met de film meekomen naar Cannes. Het kan niet anders of er is weleens een film de competitie ingemoffeld als wisselgeld, omdat een producent ook een heel goede andere film in de aanbieding had. Sommige producenten hebben nu eenmaal heel veel aanzien. Een Franse producent is sowieso een pre.
Het voor de Gouden Palm-competitie geselecteerde Braziliaanse drama Aquarius van Kleber Mendonça Filho is dezelfde als van Paul Verhoevens Elle: Saïd Ben Saïd. Naar verluidt was de film in eerste instantie uitverkoren voor de parallelsectie Semaine de la critique, is-ie vervolgens overgeheveld naar de tweede competitie Un certain regard, en pas daags voor de bekendmaking van de officiële selectie naar de Gouden Palm-competitie.
Hoe dan ook, ik was een tikje teleurgesteld. Het begin van Aquarius, over een mooie, sterke vrouw (Sonia Braga) die ijzerenheinerig in haar appartementje blijft zitten waar alle andere bewoners zich al hebben laten uitkopen door het machtige bouwbedrijf, is zeker intrigerend, maar tegen het einde verandert de film in een pamflet: Publieke werken meets I Daniel Blake. Terwijl Kleber Mendonça Filho, die voor hij filmmaker werd filmcriticus was, in 2012 toch het behoorlijk geslaagde Neighbouring sounds heeft geregisseerd, die was opgenomen in de Tiger Competitie van het Rotterdams filmfestival (en trouwens niet won, de door het Hubert Bals Fonds ondersteunde productie kreeg wel de FIPRESCI Award van de internationale filmpers).
Het IFFR presenteerde gisteren in samenwerking met het Nederlands Film Festival het coproductie-platform BoostNL (wie bedenkt zo’n naam!?), dat internationaal financiering zal zoeken voor projecten die al op Cinemart gepresenteerd zijn, al ondersteund worden door het Hubert Bals Fonds en voor Nederlandse projecten die al in ontwikkeling zijn. IFFR-directeur Bero Beyer meldde tijdens een borrel waarbij zo’n beetje de gehele Nederlandse filmwereld aanwezig was dat hij hiermee ‘meer gestructureerd talenten wil ontwikkelen’, want ‘dat doen we nu niet goed genoeg’.
