Cannes dag 8 – woensdag 18 mei
De dag goed begonnen, met het einde van de wereld op zijn Lars Van Triers. In Melancholia doorleven twee zussen ieder op hun eigen manier de laatste dagen. De op het eerste gezicht nogal wispelturige Kirsten Dunst vindt een bepaalde rust in de momenten voor de fatale confrontatie met de losgeslagen maan Melancholia; de op het eerste gezicht veel stabielere, oudere en dominante Charlotte Gainsbourg begint juist te panikeren.
Na afloop waren de reacties een beetje lauw; dus begon Von Trier op de persconferentie zelf maar over zijn pornoproject met Dunst en Gainsbourg en over Joden en Adolf Hitler. Het bleef nog lang onrustig in Cannes.
Daarna naar La conquête van Xavier Durringer, over de Franse presidentsverkiezingen van 2007. Daar was al een hoop gedoe over in Cannes, zonder dat er een centimeter van de film te zien was geweest. Dat was ook de voorwaarde waarop ik regisseur Xavier Durringer eerder deze week had kunnen spreken. Niet dus.
Vond de film niet heel geweldig; het is een soort Den Uyl en de Affaire Lockheed-achtige televisiefilm, waarin de nadruk ligt op Sarkozy’s afhankelijkheid van zijn grote liefde Cécilia. Denis Podalydes is fantastisch als Sarkozy, vooral zijn stem en gebaartjes. Bernard Le Coq is nog beter als de zittende president Jacques Chirac/ Dat wel, maar de Fransen hadden gehoopt dat het allemaal wat verder zou gaan; al te veel nieuws zit er voor hen ook niet in.
Koffie met Gerard Huisman, die opgewekt vertelde dat hij drie van de meest bijzondere, tegelijk moeilijkst uit te brengen films heeft aangekocht: Elena van Zvyagentsev, Once Upon a Time in Anatolia van Nuri Bilge Ceylan en Hors Satan van Bruno Dumont. Daarna naar Blue Bird van de Vlaamse regisseur Gust Van Den Berghe, amper 25, wiens Little baby Jesus of Flandr vorig jaar ook al in de Quinzaine des réalisateurs te zien was. Het oogstrelend mooi, in duizendeneen blauwtinten gefotografeerde Blue Bird is een vrije variatie op een verhaal van Maurice Maeterlinck, over twee kinderen die op zoek gaan naar hun blauwe vogel en onderweg wijze lessen leren over leven en dood worden. Prachtig mooi!
Ook nog de charmante Vlaamse kortfilm Badpakje 46 van Wannes Destoop gezien, de Vlamingen zijn deze editie weer goed vertegenwoordigd, en Takashi Miike’s Hara-Kiri, de allereerste 3D-film die meedingt naar de Gouden Palm. Dat viel niet mee: traag en weinig diepgang. Ging de festivaldag toch nog als een nachtkaars uit…
