Cannes dag 8 – woensdag 18 mei
Toen ik op het balkon van de persruimte van het festivalpaleis in het zonnetje op een vrije computer stond te wachten, trok er een rondleiding voorbij. De gids wees omhoog, in de richting van de enorme banier aan de gevel, met het alomtegenwoordige beeld van deze editie. ‘Weet iemand uit welke film dit komt?’ vroeg hij. Geen van de zakenrelaties wist het. Uit zijn boekje las de gids vervolgens voor dat het beeld afkomstig is uit Jean-Luc Godards satire op de filmwereld Contempt uit 1963, beter bekend als Le Mépris. “Nu wil ik jullie nog iets heel anders laten zien”, zei hij en weg was het gezelschap.
Ik keek nog eens naar de banier. Erop staat Michel Piccoli, die in Le Mépris de Paul Javal speelt, een scenarioschrijver die getrouwd is met de bloedstollend mooie Camille (Brigitte Bardot), van achteren gezien, terwijl hij de trap oploopt van de markante, tegen een dertig meter hoge klif op het eiland Capri opgetrokken villa van de Italiaanse schrijver Curzio Malaparte. Een andere blikvanger op de poster, waarover een goudfilter is aangebracht, is het getal 69; het is alweer de 69e editie van het festival van Cannes.
Afijn. Toen ik klaar was met tikken, liep ik matchmaker Lucius Barre tegen het lijf, die ik ken uit Rotterdam en die me uitnodigde voor een Un certain regard-lunch. Geneviève Pons-Cailloux zou er ook zijn, net als de cast en crew van Captain fantastic. Ik ging maar even kijken: er was champagne, er was een heerlijk buffet, en ik sprak onder anderen mijn buitenlandse collega’s Jonathan Romney van Screen International (over zijn bijdrage aan het script van History’s future – wist ik niet) en Brian Johnson (die een documentaire heeft gemaakt over de Canadese dichter Al Purdy, die hij graag op het IDFA vertoond wil hebben – ik heb hem gezegd dat ik mijn best ga doen).
Ik ontmoette UCR-directeur Pons-Cailloux, met wie het niet alleen over film ging maar ook over de beveiliging en de onzinnige maatregel om water en fruit in te nemen bij de entree van de bioscopen, en de Finse regisseur Juho Kuosmanen en zijn hoofdrolspeelster. Toen de cast en crew van de Argentijnse film La larga noche de Francisco Sanctis binnenkwamen moest ik weg. Naar interviews met Captain fantastic-regisseur Matt Ross en -hoofdrolspeler Viggo Mortensen (in een véél te grote, zeg maar gerust ontmoedigend grote groep), Kirsten Stewart (Personal shopper; erg leuk gesprek) en de twee actrices die Julieta spelen in het gelijknamige drama van Pedro Almodovar (idem). Vooral die laatste waren fijne, lange gesprekken; Adriana Ugarte wierp me na afloop een handkusje toe.
