jpekker

Cannes dag 4: zaterdag 14 mei

IMG_0009

‘Volgens mij schreef je dat precies 1 jaar geleden ook’, antwoordde Hans Schwarz (international fiction acquisitions @NPO). Ik had op weg naar Schiphol getwitterd dat ik half doorgedraaid van al het werk dat nog af moest bij @parool op weg was naar @Festival_Cannes. En dat het daar gelukkig lekker rustig is.

Ik heb het niet gecheckt, maar het zou goed kunnen; ik val wel eens vaker in herhaling. Tegelijkertijd is het zo dat ik oprecht hoop dat ik naarmate ik ouder word sommige dingen anders, beter aanpak. Een filmpje minder per dag, bijvoorbeeld, en niet alle interviews doen die ik krijg aangeboden. Want waarom zou ik me hier in allerlei bochten wringen om de Dardennes te spreken als de distributeur ze rond de Nederlandse release toch naar Nederland haalt? Waarom Cristi Puiu in een overvol schema proberen te proppen, als je hem later in alle rust in Amsterdam kunt spreken? Waarom zou ik nog vijf mails sturen om in een grote groep met Kirsten Stewart terecht te komen als ik over een paar maanden veel langer, een op een met regisseur Olivier Assayas over Personal shopper kan praten? De vraag stellen, is ‘m beantwoorden: omdat ik over een paar maanden niet met Kirsten Stewart kan zitten en hier heel misschien wel. En ik ben er nu toch…

Je kunst wel willen, maar je mist hier sowieso meer dan je ziet – het is net het echte leven. Ik heb de openingsreceptie gemist, die tegelijkertijd stond gepland met een film – ik weet niet meer welke. Ik heb het kwartiertje gemist van het animatiespektakel Trolls, dat alvast werd vertoond in Cannes.

Ik was wel even op de receptie van de Nederlandse speelfilmproducenten, met alleen maar andere Nederlanders. En ik heb vrijdag vijf films gezien, een interview gedaan en twee persconferenties bijgewoond. En gister drie films gezien, drie interviews gedaan en de persconferentie van Steven Spielberg vanaf de eerste rij meegemaakt.

“Hoe slechter de wereld er aan toe is, hoe meer magie we nodig hebben om dat te bestrijden” zei Spielberg, wiens The BFG wat langzaam op gang komt (eufemisme) maar wel geweldig eindigt. “Magie zorgt voor hoop, en hoop zet mensen aan tot vechten voor veranderingen. En er moet veel veranderen; de wereld heeft onze aandacht nog nooit zo hard nodig gehad als nu. Ik hoop oprecht dat mijn films het publiek een beetje van die magie geven, magie die ze de kracht geeft door te vechten. Dat is ook de boodschap die Roald Dahl met zijn boek wilde uitdragen: laten we onze verschillen vooral omarmen. Dat zijn waarden waar ik ook volledig achter sta.”

IMG_0012