jpekker

Cannes-blog vrijdag 25 mei

Mijn laatste dag in Cannes was een drukke, met drie films, een persconferentie en drie interviews (met dank aan Novum-collega Maartje Willems, die wel van groep wilde wisselen, waardoor ik op tijd op mijn volgende afspraak kon zijn). Hoewel regisseur Carlos Reygadas (terecht) weigert iets te duiden, wordt zijn film Post Tenebras Lux toch iets gemakkelijker te doorgronden, zelfs door zijn ontwijkende antwoorden. Dat hij niet of nauwelijks begrepen wordt, deert hem overigens niet. Sterker: Reygadas ziet het als een compliment. De enige competitiefilm die hij zelf wel goed vindt, Paradies: Liebe van Ulrich Seidl, kan ook op weinig bijval onder de critici rekenen…

‘s Avonds Léos Carax’ Holy Motors ingehaald (ik was in een goeie bui: ****), daarna mijn appartement opgeruimd. Dat betekent vooral vele kilo’s papier naar de papiercontainer dragen. Dat zou toch anders moeten; fraaie, originele persmappen zitten er toch nauwelijks meer tussen. Dan kan het toch even goed digitaal?

Het festival is nog niet afgelopen, maar de eerste prijzen zijn al uitgereikt. Er is zelfs bescheiden Nederlands succes. Marco van Geffen won de ARTE-prijs voor het beste project van L’Atelier. De documentaire Sofia’s Last Ambulance van de Roemeen Ilian Metev, tot stand gekomen met steun van de VPRO, won de France 4 Visionary Award. En Los Salvajes van de Argentijn Alejandro Fadel, mede mogelijk gemaakt dankzij een bijdrage van het Rotterdamse Hubert Bals Fonds, werd onderscheiden met ACID/CCAS Distribution Support. En In the Fog van Sergei Loznitsa, coproduceerd door Lemming met een bijdrage van het Filmfonds, kreeg de FIPRESCI-prijs van de internationale filmcritici.

Gisteren tijdens het lange wachten op het groepsgesprek met Bertolucci alvast even de kanshebbers op de Gouden Palm besproken. Haneke, denken vele collega’s. Haneke is kansloos, menen anderen, want juryvoorzitter Nanni Moretti heeft een hekel aan hem. Weer anderen denken dat zijn hoofdrolspelers Jean-Louis Trintignant en Emmanuelle Riva in de prijzen gaan vallen, en dat Amour en Haneke dus kansloos zijn. Sinds hij in 2001 een karrenvracht aan prijzen won met La pianiste is immers vastgelegd dat er maar één prijs per film mag worden toegekend. Weer anderen menen overigens dat de jury desondanks best beide hoofdrolspelers kan bekronen… (Ik heb de ‘Rules & Regulations 2012’ maar even opgezocht: The prize list must not contain more than one joint award. The Palme d’Or can never be awarded jointly. No film can receive more than one award. However, the award for the Best Screenplay and the Jury Prize can be combined with a Best Performance award, on special dispensation of the Festival’s President.)

Ook Carax wordt getipt door velen, maar niet voor de Gouden Palm, eerder een Speciale Juryprijs of iets dergelijks. Het blijft koffiedik kijken natuurlijk. Waarbij je, zoals Peter van Bueren mij meermaals inprentte, voor ogen moet houden wie er in de jury zitten en waar hun voorkeur naar uit gaat, wie bevriend is met wie en wat hun antipathieën zijn. Maar de Canadese regisseur David Cronenberg, die zelf in 1999 juryvoorzitter was (Rosetta van de Dardennes won), vertelde vanmiddag dat zulke dingen helemaal niet meespelen. Voor hem kwamen er drie films in aanmerking voor de prijs: Michael Haneke’s Amour, Vous n’avez encore rien vu van Alain Resnais en Io e te van Bernardo Bertolucci. Dat die laatste film niet is opgenomen in de Gouden Palm-competitie doet daar volgens Cronenberg niets aan af. De kans dat zijn eigen Don DeLillo verfilming Cosmopolis wordt bekroond? “Eén op tweeëntwintig.” Afijn, Zondagavond weten we hoe de jury erover denkt!

Beste film Amour van Michael Haneke

Grand Prix De rouille er d’os van Jacques Audiard

Speciale juryprijs Post Tenebras Lux van Carlos Reygadas

Beste regie Cristina Mungiu voor Beyond the Hills ex aequo met Wes Anderson voor Moonrise Kingdom

Beste scenario The Hunt van Thomas Vinterberg en Tobias Lindholm

Beste acteur en actrice Jean-Louis Trintignant en Emmanuelle Riva (hoewel dat niet kan als Amour de Gouden Palm al krijgt… Maar er is geen betere vrouwenrol – er zijn sowieso nauwelijks volwaardige vrouwenrollen – dus Riva moet winnen. Maar Trintignant is nóg beter dan Riva, dus hij moet ook winnen, waardoor Amour de Gouden Palm niet kán winnen, als ik de reglementen tenminste goed begrepen heb, maar door de prijzen voor zijn acteurs wint Haneke natuurlijk ook een beetje. Hoe dan ook. De acteursprijzen zijn de sleutel voor de verdeling van de prijzen. De rouille et d’os gaat de Gouden Palm winnen… Wat weer betekent dat er ook weer aan andere winnaar moet worden gevonden voor de Grand Prix: The Hunt van Thomas Vinterberg. Wat weer betekent dat er ook weer een andere winnaar moet worden gevonden voor het beste scenario: Ken Loach en Paul Laverty)

Meest krankzinnige bijrol Denis Lavant in Holy Motors van Leos Carax (11 stuks) en Mathieu Amalric in Cosmopolis, als een activistische Bulgaarse taartengooier die zichzelf in de traditie van de action painters plaatst.

Beste special effect De geamputeerde benen van Marion Cotillard in De rouille et d’os

Beste beest De orka achter glas die op instigatie van Marion Cotillard alle kanten op zwemt.

Beste openingsscène Reality: het lange shot vanuit de hemel, via de Vesuvius en de Italiaanse kust, naar Napels, waar een koetsje naar een kasteel rijdt waar het ene na het andere huwelijk wordt voltrokken. Beter werd het helaas niet.

Beste David Cronenberg-scène Die waarin hoofdrolspeler Juan in Post Tenebras Lux zijn eigen hoofd van zijn romp trekt.

Slechtste titel Geen mens weet wat De rouille et d’os (Rust and Bone) betekent. En Journal de France van Claudine Nougarat en Raymond Depardon had gewoon ‘Raymond Depardon – film maker and photographer’ moeten heten, qua verwachtingsmanagement.

Grootste bummer Dat er in plaats van de aangekondigde verrassingsfilm een handvol trailers werd vertoond.

Mijn meest geretweette Cannes-tweet De foto van Twilight-ster Robert Pattinson, gemaakt voorafgaand aan de persconferentie van Cosmopolis. Leve de inhoud!

Kort en goed De Gouden Palm-competitie was met een behoorlijk aantal 5- (Amour, Beyond the Hills, The Hunt, Post Tenebras Lux – ja ja!) en 4-sterrenfilms (De rouille et d’os, Paradies: Liebe, Moonrise Kingdom, Holy Motors) zeker niet slecht. Het wat helaas ook een beetje een saaie editie, zonder spraakmakende films, grote verrassingen of enigmatische regisseurs als Lars von Trier, Jean-Luc Godard, David Lynch, Michael Moore en Quentin Tarantino.