Blues Before Sunrise
I have the blues before sunrise,
Tears standing in my eyes.
I have the blues before sunrise,
Tears standing in my eyes.
It was a miserable feeling,
Now babe, a feeling I do despise.
De blues-klassieker Blues Before Sunrise van Leroy Carr (tekst, zang en piano) en Scrapper Blackwall (gitaar) vormt de inspiratiebron voor het gelijknamige, even simpele als ingrijpende ‘landschapsproject’ in het Vondelpark van de Britse, parttime in Amsterdam woonachtige kunstenaar en regisseur (Hunger, Shame) Steve McQueen. Zoals Daan van Golden ooit alle paden in de Hortus Botanicus bedekte met blauwe kiezelstenen, zo heeft McQueen ervoor gezorgd dat alle 275 straatlantarens in het park niet het gebruikelijke warme witte licht afgeven, maar een ingetogen kleur blauw: 075 om precies te zijn, ofwel ‘evening blue’.
Volgens Ann Goldstein, directeur van het Stedelijk Museum, dat de ingreep mede mogelijk maakte, zal McQueen’s Blues Before Sunrise niet alleen onze perceptie van het Vondelpark veranderen, maar zal het ook “de dagelijkse routine van mensen in een ander licht zetten en een openbare plek veranderen in een mooie en geheimzinnige ervaring, die zeer aanwezig is en tegelijkertijd ook ongrijpbaar”.
Well now goodbye, goodbye baby,
I’ll see you on some rainy day.
Well now goodbye baby,
I’ll see you on some rainy day.
You can go ahead now little darling,
‘Cause I want you to have your way.
Blues Before Sunrise van Steve McQueen. T/m 25 maart in het Vondelpark. Het moment dat de straatverlichting aangaat wisselt, afhankelijk van een zonnecel in het centrale kantoor van de Amsterdamse stadverlichting.
