JP Ekker : Actie! – Hoogedijk 3, 1911 MT Uitgeest. Vrijdag 11 oktober 2013, 11.35 uur.

Actie! – Hoogedijk 3, 1911 MT Uitgeest. Vrijdag 11 oktober 2013, 11.35 uur.

Nadat iedereen zich aan hem heeft voorgesteld, kijkt regisseur Mark de Cloe eens goed naar de vier figuranten die voor hem staan. De een krijgt een bos rozen in de handen gedrukt, de tweede een bos tulpen. “Marcel, jij mag de rabarber geven”, zegt hij dan. “Dat lijkt raar, maar dat is het niet. Jullie date is namelijk helemaal gek van rabarber, en jij hebt dat als enige uitgezocht. Maar wel voorzichtig graag. We hebben maar één bosje.”

In een dijkhuis onder de rook van Uitgeest is De Cloe bezig met de opnamen van Rabarber, alweer zijn vijfde film in vijf jaar (Vanaf deze week is De Cloe’s Mannenharten te zien in de Nederlandse bioscopen, een remake van een Duitse kaskraker). Het is een Telefilm, net als De sterkste man van Nederland, die over de hele wereld werd bekroond, onder meer met de Prix Europa 2011. In de jeugdfilm draait het om de 12-jarige Winnie en Siem, die elkaar hebben leren kennen omdat hun ouders verliefd op elkaar zijn geworden, en er vervolgens alles aan doen om de twee bij elkaar te houden.

In de scènes die vandaag worden opgenomen is het nog niet zo ver. Daarin is Winnie’s moeder nog op zoek naar een nieuwe man; ze heeft een contactadvertentie geplaatst. Er hebben vier mannen gereageerd. “Ik word dus afgewezen!’, zegt een van de vier edelfiguranten quasi-verongelijkt. Een ander vraagt De Cloe of hij zijn trouwring af moet doen.

In het piepkleine halletje achter de voordeur wordt de camera in gereedheid gebracht. Terwijl er met lampen wordt geschoven staat Fockeline Ouwerkerk, die ‘film-moeder’ Tosca speelt, al klaar om de bloemen in ontvangst te namen.

Het is een enorme drukte in huis. Op de bank zitten de jonge hoofdrolspelers voor de televisie. Hoewel het enorme gevaarte aanstaat, kijken ze niet; ze spelen met hun mobieltjes. In de keuken hangt de vrouw des huizes met haar neus boven een pan soep. Die is niet voor de filmmakers, maar voor haar zoon die ziek in bed ligt.

Crewleden lopen af en aan, in klamme regenpakken. Om de vloer te beschermen tegen de nattigheid zijn een oud kleed en stukken karton neergelegd. “We zijn wel wat gewend”, zegt de man des huizes. “Een paar jaar geleden is hier een spotje opgenomen voor Super De Boer. Toen moest alles eruit.”

In de kamer staat een provisorische grime-tafel, in een andere hoek staat Sabrina Kooij broeken te strijken; die zijn nat geworden bij de ochtendopnamen, een flash-back, waarin Tosca’s ex-man Romeo (Tibor Lukacs) over de dijk moest fietsen. Door de stromende regen. Keer op keer opnieuw.

De vrouw des huizes is achter het raam gaan staan en kijkt aandachtig wat er nu weer gebeurt. “Er zitten twee navelklemstrengen aan mijn sleutelbos die nog in de huisdeur zit”, zegt ze. “Is het erg als dat in beeld komt?” Ondertussen doet De Cloe voor wat voor brede lach hij wil zien op de gezichten van de mannen en doet hij suggesties hoe ze de boeketten het beste kunnen presenteren.

Als hij onder een witte partytent achter de monitor posteren heeft plaatsgenomen, nemen de mannen een voor een plaats op de deurmat. In rap tempo gaat de deur open, toveren ze hen mooiste lach én hun bloemen tevoorschijn, en gaat de deur weer dicht. De Cloe kijkt tevreden op zijn monitor. “Hebbes!” roept hij als de laatste zijn kunstje heeft gedaan. “Dank jullie wel!”

Tweet This Post