‘Ik weet hoe onschuldige mensen te lijden hebben van terrorisme’
V for Vendetta kwam recent in het nieuws omdat het masker van de anarchist V (wit, met een boosaardige grijns, blosjes op de wangen, sik, snor en dichtgeknepen ogen), het symbool werd van de occupy-beweging. Zaterdagavond wordt de film uitgezonden door de BBC. Ik sprak hoofdrolspeelster Natalie Portman na de wereldpremière in Berlijn, vijf jaar geleden.
Portman vertelde dat ze haar haren al veel langer wilde afscheren, maar dat ze het lef ontbeerde. Met de verfilming van de inktzwarte graphic novel van Alan Moore en David Lloyd had ze een goede reden. ‘Ik moest me tijdens de opname concentreren om overstuur over te komen, want we hadden maar één kans om het eraf te halen. Als ik van de zenuwen in lachen was uitgebarsten of als de stand van de camera niet goed was, hadden we een probleem gehad. Dat is het leuke van dit werk: veel scènes zijn beladen als je ze in de bioscoop ziet, maar tijdens het acteren is het gevoel meestal anders.’
De door Portman gespeelde prostituee Evey is door de scenaristen Andy en Larry Wachowski wat volwassener gemaakt. “In de film is ze niet de schaars geklede prostituee die ze in het boek is. Het is een ambivalente rol: je weet nooit precies of ze nu zelfstandig politiek bewust wordt of dat ze wordt gemanipuleerd als zee en sort van politiek bewustzijn ontwikkelt.”
Portman (Jeruzalem, 1981) speelde op haar twaalfde al haar eerste hoofdrol, als het vroegrijpe buurmeisje van huurmoordenaar Jean Reno in Luc Bessons Léon (1994). Ze speelde een presidentsdochter in Tim Burtons sciencefictionparodie Mars Attacks! (1996); ze was ‘white trash’ in Where the Heart Is van Matt Williams. In George Lucas’ Star Wars-trilogie is ze koningin Padmé Amidala. En in Amos Gitaï’s Free Zone (2005) dook ze op als studente die in Israël op zoek gaat naar haar roots.
‘Ik denk dat je zowel met het maken van een film als met het kijken ernaar empathie kunt kweken. Het publiek verdiept zich twee uur in het leven, de problemen, gevoelens, gedachten en ervaringen van een ander. Als je je daar bewust van bent, kun je dat misschien vertalen naar het dagelijks leven. Als je dan iemand op straat ziet lopen, denk je misschien: wat zou die nou weer hebben meegemaakt?’
Portman hoopt dat V for Vendetta, waarin V stelt dat geweld onder bepaalde omstandigheden is gerechtvaardigd, discussies zal losmaken.
‘Ik weet hoe onschuldige mensen te lijden hebben van terrorisme. Voor de meesten in de Verenigde Staten is het een nieuw fenomeen, in mijn hele leven is het een constante factor. Daardoor ben ik me af gaan vragen of staatsgeweld meer legitiem is dan individueel geweld. Of er een verschil is tussen het vermoorden van een soldaat en het vermoorden van een burger. Of er een verschil is tussen het plegen van een zelfmoordaanslag en de bereidheid je leven te geven door in het leger te gaan. Geweld, wat de reden ook is, zorgt ervoor dat moeders hun kinderen verliezen. ‘Ik vind het belangrijk dat mensen daarover praten. Deze film kan hen daartoe aanzetten.’
