Zwart en wit, jong en oud, arm en rijk; één in hun verdriet
Robert Kennedy Funeral Train, 1968 © Paul Fusco / Magnum
Zwart en wit, jong en oud. Hele families en eenlingen, kantoorklerken en werklozen. Ze huilen, peinzen, kijken strak voor zich uit, zwaaien en wijzen. Ze salueren, houden hun hand of hun hoed op het hart. In alle gevallen is de verbijstering van de gezichten te lezen.
Sommigen hebben een Amerikaanse vlag meegenomen of een roos, anderen hebben een bord gemaakt. ‘So long Bobby’ staat er op zo’n bord te lezen.
Op een van de mooiste foto’s in het Amsterdamse Uitvaartmuseum staat een meisje. Moederziel alleen; ze draagt een roze bikini. Waar komt ze vandaan? Lag ze ergens te zonnen? Op een andere staat een hele familie: een vader en moeder en hun kinderen, alle vijf slechts gekleed in shorts, als de Daltons van klein naar groot, hun armen bungelen slap langs hun lijf.
De schitterende serie is gemaakt door Magnum-fotograaf Paul Fusco, die meereed op de trein met het lichaam van de Amerikaanse senator Robert Francis Kennedy. Die was op 6 juni 1968 overleden, nadat hij een dag eerder was neergeschoten (Emilio Estevez maakte de aangrijpende film Bobby over de aanslag). De jongere broer van John F. Kennedy was hard op weg de Democratische presidentskandidaat te worden en daarna waarschijnlijk de 37e president van de Verenigde Staten.
In een filmpje dat bij de expositie te zien is, legt Paul Fusco treffend het belang van de fotoserie uit: ‘Het zegt iets heel goed over ons mensen én over dit land. Er is veel liefde in mensen voor degenen die ze respecteren en bewonderen, degenen die ze vertrouwen.’
Funeral Train van Paul Fusco. T/m 26 september in het Nederlands Uitvaart Museum, Kruislaan 124 in Amsterdam.
