De aanwinsten van De Nederlandsche Bank zijn even eclectisch als de rest van de bedrijfscollectie
Waar andere financiële instellingen, zoals de Rabobank en ABN Amro, na het uitbreken van de kredietcrisis (tijdelijk) zijn gestopt met kunst kopen, is De Nederlandsche Bank altijd door blijven verzamelen. Niet met miljoenen, maar met een bescheiden budget van 80.000 euro per jaar – even groot als het budget voor de planten op het hoofdkantoor op Westeinde.
De kunst wordt niet gekocht als investering, maar is in eerste instantie functioneel bedoeld: DNB wil met haar kunstcollectie haar medewerkers inspireren, verbinden en de onderlinge dialoog levend houden. De kunst siert niet alleen de directiekamers; iedere medewerker mag kunstwerken uitzoeken voor zijn of haar werkplek.
De keuze is ruim: de totale verzameling bestaat inmiddels uit meer dan 1200 kunstvoorwerpen, van glaswerk tot videokunst en van sculpturen tot schilderijen, van kunstenaars als Marlene Dumas, Anish Kapoor, Robert Zandvliet en Matthew Monahan.
De aanwinsten van 2014 zijn nu even van hun plek gehaald en verzameld in de Kunstruimte van de bank, die niet alleen toegankelijk is voor de medewerkers, maar ook voor externe bezoekers (een beetje ingewikkeld is dat wel: aanmelding is verplicht, net als een geldig legitimatiebewijs).
Eclectisch is een understatement. Het afgelopen jaar schafte DNB opnieuw kunst aan van jonge aanstormende talenten én van gearriveerde kunstenaars van wie de bank al (veel) werk in de collectie heeft. In de Kunstruimte staat vrolijk stemmend keramiek van Jennifer Tee, er hangen prachtige schilderijen van Florian & Michael Quistrebert en van Jean-Baptiste Maitre. DNB kocht drie werken van Navid Nuur, foto’s van Scarlett Hooft Graafland én van Roy Villevoye (een tip van Motive Gallery, aldus Alexander Strengers, voorzitter van de Kunstcommissie, die wist dat DNB de andere helft van het tweeluik al in haar bezit had) en twee werken van de Poolse Anna Ostoya, waaronder het fraaie Transposition VIII, opgebouwd uit overgebleven materialen van eerder werk, zoals olieverf, acrylverf, email, papier en metaal.
In het trappenhuis bij de entree hangt een objet trouvé van Chaïm van Luit; een donkere, naar het zwarte vierkant van Malevich knipogende lichtbak waarin hij gaatjes boorde waardoor de woorden ‘passage obscur’ op het plafond verschijnen. Donkere passage, het trappenhuis leidt naar de directiekamer. En in het auditorium hangt een neon van Daniëlle van Ark: Ever get the feeling you’ve been cheated?, naar de woorden die Johnny Rotten uitsprak aan het einde van het laatste concert van de Sex Pistols. Tot leedwezen van de cateraar, die zich zorgen maakt dat het bezoek zich afvraagt of er iets mis is met zijn koffie.
Misschien wel de leukste aanwinst is Flash Crash, een gepolijste nautilusschelp van de jonge Astrid Mingels. Als je ’m van de enorme sokkel pakt (zachte witte handschoentjes verplicht!) en tegen je oor houdt, hoor je niet het kalmerende ruisen van de zee, maar opgewonden gekakel over een bizarre crisis op de Amerikaanse aandelenmarkt: op 6 mei 2010 maakte de Dow Jones in enkele minuten een duikeling van bijna 1000 punten om zich vervolgens razendsnel weer te herstellen. Schitterend werk, helemaal op zijn plek in De Nederlandsche Bank.
Aanwinsten 2014. T/m 13/2 in De Nederlandsche Bank, Westeinde 1 (Op afspraak te bezichtigen, legitimatie verplicht. Tel. 020-5242183)
